ມີຂໍ້ແທ້ຈິງທີ່ບໍ່ເຄີຍຖືກອ້າງເຖິງໃນເລື່ອງລາວຂອງໂຢບທີ່ຢູ່ໃນຂໍ້ພຣະຄຳພີ ແລະ ຂໍ້ແທ້ຈິງນີ້ຈະເປັນຈຸດສຸມຂອງພວກເຮົາໃນມື້ນີ້. ເຖິງແມ່ນໂຢບບໍ່ເຄີຍເຫັນພຣະເຈົ້າ ຫຼື ໄດ້ຍິນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍຫູຂອງເພິ່ນເອງ, ພຣະເຈົ້າກໍມີພື້ນທີ່ໃນຫົວໃຈຂອງໂຢບ. ແມ່ນຫຍັງຄືທ່າທີຂອງໂຢບຕໍ່ພຣະເຈົ້າ? ດັ່ງທີ່ໄດ້ອ້າງເຖິງກ່ອນໜ້ານີ້ວ່າ: “ພອນປະເສີດຈົ່ງມີແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະເຢໂຮວາເທີ້ນ”. ການອວຍພອນຂອງເພິ່ນຕໍ່ນາມຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ, ບໍ່ຄຳນຶງເຖິງບໍລິບົດ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຜູກມັດກັບເຫດຜົນໃດໆ. ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນວ່າ ໂຢບໄດ້ມອບຫົວໃຈຂອງເພິ່ນໃຫ້ພຣະເຈົ້າ, ຍອມໃຫ້ພຣະເຈົ້າຄວບຄຸມ; ທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນຄິດ, ທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນຕັດສິນໃຈ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນວາງແຜນໃນຫົວໃຈຂອງເພິ່ນຖືກເປີດອອກໃຫ້ແກ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຖືກປິດບັງຈາກພຣະເຈົ້າເລີຍ. ຫົວໃຈຂອງເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ ແລະ ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະເຈົ້າເຮັດສິ່ງໃດເພື່ອເພິ່ນ ຫຼື ມອບສິ່ງໃດໆໃຫ້ເພິ່ນ ແລະ ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ມີຄວາມປາຖະໜາເກີນຂອບເຂດໃນສິ່ງທີ່ເພິ່ນຈະໄດ້ຮັບຈາກການນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ. ໂຢບບໍ່ໄດ້ເວົ້າເຖິງການແລກປ່ຽນກັບພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຂໍຮ້ອງ ຫຼື ຮຽກຮ້ອງຈາກພຣະເຈົ້າ. ການທີ່ເພິ່ນຍົກຍ້ອງນາມຂອງພຣະເຈົ້າກໍແມ່ນຍ້ອນລິດອຳນາດ ແລະ ສິດອຳນາດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າໃນການປົກຄອງສິ່ງທັງປວງ ແລະ ມັນບໍ່ຂຶ້ນກັບວ່າເພິ່ນໄດ້ຮັບພອນ ຫຼື ຖືກໂຈມຕີໂດຍໄພພິບັດ. ເພິ່ນເຊື່ອວ່າ ບໍ່ວ່າພຣະເຈົ້າຈະອວຍພອນຜູ້ຄົນ ຫຼື ນໍາໄພພິບັດມາສູ່ພວກເຂົາ, ລິດອຳນາດ ແລະ ສິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ປ່ຽນແປງ ແລະ ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ບໍ່ວ່າສະຖານະການຂອງບຸກຄົນຈະເປັນແນວໃດກໍຕາມ, ນາມຂອງພຣະເຈົ້າຄວນໄດ້ຮັບການສັນລະເສີນ. ການທີ່ມະນຸດຖືກພຣະເຈົ້າອວຍພອນກໍຍ້ອນອຳນາດປົກຄອງສູງສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເມື່ອໄພພິບັດເກີດຂຶ້ນກັບມະນຸດ, ມັນກໍຍ້ອນອຳນາດການປົກຄອງສູງສຸດຂອງພຣະເຈົ້າເຊັ່ນກັນ. ລິດອຳນາດ ແລະ ສິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າປົກຄອງ ແລະ ຈັດແຈງທຸກສິ່ງທີ່ກ່ຽວກັບມະນຸດ; ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງໂຊກຊະຕາຂອງມະນຸດຄືການສະແດງອອກເຖິງລິດອຳນາດ ແລະ ສິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ວ່າມຸມມອງຂອງຜູ້ຄົນຈະເປັນແນວໃດກໍຕາມ, ນາມຂອງພຣະເຈົ້າຄວນໄດ້ຮັບການສັນລະເສີນ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ໂຢບໄດ້ຜະເຊີນ ແລະ ມາຮູ້ຈັກໃນລະຫວ່າງການດໍາລົງຊີວິດຂອງເພິ່ນ. ທຸກຄວາມຄິດ ແລະ ທຸກການກະທຳຂອງໂຢບໄດ້ໄປເຖິງຫູຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະເຈົ້າກໍເຫັນວ່າສຳຄັນ. ພຣະເຈົ້າຊື່ນຊົມຄວາມຮູ້ນີ້ຂອງໂຢບ ແລະ ເຊີດຊູໂຢບທີ່ມີຫົວໃຈແບບນັ້ນ. ຫົວໃຈນີ້ໄດ້ລໍຄອຍຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ສະເໝີ ແລະ ໃນທຸກແຫ່ງຫົນ ແລະ ບໍ່ວ່າຈະເປັນເວລາໃດ ຫຼື ສະຖານທີ່ໃດກໍຕາມ, ມັນຕ້ອນຮັບທຸກສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບເພິ່ນ. ໂຢບບໍ່ໄດ້ຮຽກຮ້ອງຈາກພຣະເຈົ້າ. ສິ່ງທີ່ເພິ່ນຮຽກຮ້ອງກັບຕົນເອງກໍເພື່ອລໍຖ້າ, ຍອມຮັບ, ຜະເຊີນ ແລະ ເຊື່ອຟັງການຈັດແຈງທັງໝົດທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ; ໂຢບເຊື່ອວ່ານີ້ຄືໜ້າທີ່ຂອງເພິ່ນ ແລະ ມັນແມ່ນສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຕ້ອງການຢ່າງແທ້ຈິງ. ໂຢບບໍ່ເຄີຍເຫັນພຣະເຈົ້າ ຫຼື ບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນພຣະອົງກ່າວພຣະທຳໃດໆ, ອອກຄຳສັ່ງໃດໆ, ໃຫ້ຄຳສັ່ງສອນໃດໆ ຫຼື ສັ່ງສອນເພິ່ນກ່ຽວກັບສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງ. ໃນຄຳເວົ້າປັດຈຸບັນ, ເພື່ອເພິ່ນຈະສາມາດມີຄວາມຮູ້ ແລະ ທ່າທີດັ່ງກ່າວຕໍ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ ເມື່ອພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມອບແສງສະຫວ່າງ, ການນໍາພາ ຫຼື ການສະໜອງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມຈິງໃຫ້ແກ່ເພິ່ນ, ສິ່ງນີ້ລໍ້າຄ່າ ແລະ ເພື່ອເພິ່ນຈະສະແດງສິ່ງດັ່ງກ່າວກໍພຽງພໍສຳລັບພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄຳພະຍານຂອງເພິ່ນແມ່ນໄດ້ຮັບການຊົມເຊີຍ ແລະ ຊື່ນຊົມໂດຍພຣະເຈົ້າ. ໂຢບບໍ່ເຄີຍເຫັນພຣະເຈົ້າ ຫຼື ໄດ້ຍິນພຣະເຈົ້າກ່າວຄຳສັ່ງສອນໃດໜຶ່ງໃຫ້ແກ່ເພິ່ນເປັນການສ່ວນຕົວ, ແຕ່ສຳລັບພຣະເຈົ້າແລ້ວ ຫົວໃຈຂອງເພິ່ນ ແລະ ເພິ່ນເອງແມ່ນລໍ້າຄ່າຫຼາຍກວ່າຄົນທີ່ ສາມາດພຽງແຕ່ເວົ້າໃນເລື່ອງທິດສະດິຢ່າງເລິກເຊິ່ງເມື່ອຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າ, ຄົນທີ່ພຽງແຕ່ສາມາດເວົ້າໂອ້ອວດ ແລະ ເວົ້າເຖິງການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ແຕ່ບໍ່ເຄີຍມີຄວາມຮູ້ທີ່ແທ້ຈິງກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ເຄີຍຢຳເກງພຣະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ. ຍ້ອນຫົວໃຈຂອງໂຢບແມ່ນບໍລິສຸດ ແລະ ບໍ່ໄດ້ລີ້ລັບຈາກພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມເປັນມະນຸດຂອງເພິ່ນແມ່ຊື່ສັດ ແລະ ກະລຸນາຄຸນ ແລະ ເພິ່ນຮັກຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະ ສິ່ງທີ່ເປັນບວກ. ມີແຕ່ມະນຸດແບບນີ້ທີ່ມີຫົວໃຈ ແລະ ຄວາມເປັນມະນຸດດັ່ງກ່າວຈຶ່ງສາມາດຕິດຕາມຫົນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ສາມາດຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫຼີກເວັ້ນສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໄດ້. ມະນຸດດັ່ງກ່າວສາມາດເຫັນອຳນາດປົກຄອງສູງສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ສາມາດເຫັນສິດອຳນາດ ແລະ ລິດອຳນາດຂອງພຣະອົງ ແລະ ສາມາດບັນລຸຄວາມເຊື່ອຟັງຕໍ່ອຳນາດການປົກຄອງສູງສຸດ ແລະ ການຈັດແຈງຂອງພຣະອົງ. ມີແຕ່ມະນຸດແບບນີ້ຈຶ່ງສາມາດສັນລະເສີນນາມຂອງພຣະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ. ນັ້ນກໍຍ້ອນເພິ່ນບໍ່ໄດ້ເບິ່ງວ່າພຣະເຈົ້າຈະອວຍພອນເພິ່ນ ຫຼື ນໍາໄພພິບັດມາສູ່ເພິ່ນ, ຍ້ອນເພິ່ນຮູ້ວ່າ ທຸກສິ່ງແມ່ນຖືກຄວບຄຸມໂດຍມືຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ການທີ່ມະນຸດກັງວົນໃຈຄືສັນຍານແຫ່ງຄວາມໂງ່ຈ້າ, ຄວາມບໍ່ຮູ້ ແລະ ຄວາມບໍ່ມີເຫດຜົນ, ຄວາມສົງໄສຕໍ່ຂໍ້ແທ້ຈິງແຫ່ງອຳນາດປົກຄອງສູງສຸດຂອງພຣະເຈົ້າເໜືອສິ່ງທັງປວງ ແລະ ການບໍ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ. ຄວາມຮູ້ຂອງໂຢບແມ່ນສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຕ້ອງການຢ່າງແທ້ຈິງ. ສະນັ້ນ ໂຢບມີຄວາມຮູ້ທາງທິດສະດີກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າຫຼາຍກວ່າພວກເຈົ້າບໍ? ຍ້ອນພາລະກິດ ແລະ ພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າໃນເວລານັ້ນມີໜ້ອຍ, ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະບັນລຸຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ. ຄວາມສຳເລັດດັ່ງກ່າວຂອງໂຢບບໍ່ແມ່ນຄວາມດີຄວາມຊອບຢ່າງແນ່ນອນ. ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຜະເຊີນກັບພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ ຫຼື ບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນພຣະເຈົ້າກ່າວ ຫຼື ເຫັນໃບໜ້າຂອງພຣະເຈົ້າ. ການທີ່ເພິ່ນສາມາດມີທ່າທີດັ່ງກ່າວຕໍ່ພຣະເຈົ້າກໍເປັນຜົນມາຈາກຄວາມເປັນມະນຸດຂອງເພິ່ນ ແລະ ການສະແຫວງຫາສ່ວນຕົວຂອງເພິ່ນ, ຄວາມເປັນມະນຸດ ແລະ ການສະແຫວງຫາທີ່ຜູ້ຄົນໃນປັດຈຸບັນບໍ່ມີ. ສະນັ້ນ ໃນຍຸກນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ບໍ່ມີໃຜທີ່ຄືກັບລາວໃນແຜ່ນດິນໂລກ ເຊິ່ງເປັນມະນຸດທີ່ສົມບູນ ແລະ ຊື່ສັດ”. ໃນຍຸກນັ້ນ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ກະທໍາການປະເມີນກ່ຽວກັບເພິ່ນແລ້ວ ແລະ ໄດ້ໃຫ້ຂໍ້ສະຫຼຸບດັ່ງກ່າວ. ແລ້ວໃນປັດຈຸບັນ ມັນຍິ່ງຈະເປັນຈິງຫຼາຍສໍ່າໃດ?

ພຣະທຳ, ເຫຼັ້ມທີ 2. ກ່ຽວກັບການຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ. ພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ, ອຸປະນິໄສຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະເຈົ້າເອງ II