ຍ້ອນເຈົ້າ, ຫົວໃຈຂອງເຮົາຈະປິຕິຍິນດີເປັນຢ່າງຍິ່ງ; ຍ້ອນເຈົ້າ, ມືຂອງເຮົາຈະຟ້ອນລຳຢ່າງມີຄວາມສຸກ ແລະ ເຮົາຈະປະທານພອນອັນບໍ່ສິ້ນສຸດໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ, ຍ້ອນວ່າເຈົ້າມາຈາກເຮົາກ່ອນເວລາແຫ່ງການສ້າງ. ມື້ນີ້ເຈົ້າຕ້ອງກັບຄືນມາຢູ່ຂ້າງໆເຮົາ, ຍ້ອນວ່າເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຂອງໂລກ ຫຼື ແຜ່ນດິນໂລກ, ແຕ່ເປັນຂອງເຮົາ. ເຮົາຈະຮັກເຈົ້າຕະຫຼອດໄປ, ເຮົາຈະອວຍພອນເຈົ້າຕະຫຼອດໄປ ແລະ ເຮົາຈະປົກປ້ອງເຈົ້າຕະຫຼອດໄປ. ມີພຽງຜູ້ທີ່ມາຈາກເຮົາເທົ່ານັ້ນທີ່ຮູ້ຄວາມປະສົງຂອງເຮົາ; ມີພຽງແຕ່ພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຄຳນຶງເຖິງພາລະຂອງເຮົາ ແລະ ມີພຽງແຕ່ພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການຢາກເຮັດ. ມື້ນີ້, ທຸກສິ່ງໄດ້ສຳເລັດລົງແລ້ວ. ຫົວໃຈຂອງເຮົາເປັນຄືກັບລູກໄຟ, ປາຖະໜາຢາກໃຫ້ລູກຊາຍທີ່ຮັກຂອງເຮົາກັບມາຢູ່ກັບເຮົາໃນໄວໆນີ້ ແລະ ໃຫ້ຕົວຕົນຂອງເຮົາກັບຄືນສູ່ຊີໂອນໃນໄວໆນີ້. ເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ບາງຢ່າງກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຕິດຕາມກັນໃນວິນຍານ, ພວກເຮົາກໍສາມາດຕິດຕາມກັນໃນວິນຍານ ແລະ ພົບກັນໃນເນື້ອໜັງ. ພຣະບິດາ ແລະ ພຣະບຸດບໍ່ສາມາດແຍກອອກຈາກກັນໄດ້ຕະຫຼອດໄປ; ພວກເຂົາຜູກພັນກັນຢ່າງໃກ້ຊິດ. ບໍ່ມີໃຜສາມາດເອົາເຈົ້າອອກຈາກຂ້າງເຮົາໄດ້ຈົນກວ່າຈະຮອດມື້ທີ່ກັບຄືນສູ່ພູຊີໂອນ. ເຮົາຮັກລູກຊາຍກົກທັງໝົດທີ່ມາຈາກເຮົາ ແລະ ເຮົາຊັງສັດຕູທັງໝົດທີ່ຕໍ່ຕ້ານເຮົາ. ເຮົາຈະນຳເອົາຜູ້ທີ່ເຮົາຮັກກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ ແລະ ໂຍນບັນດາຜູ້ທີ່ເຮົາຊັງລົງສູ່ດິນແດນມໍລະນາ, ສູ່ນະຮົກ. ນີ້ແມ່ນຫຼັກການຫຼັກຂອງບົດບັນຍັດການປົກຄອງທັງໝົດຂອງເຮົາ. ທຸກສິ່ງທີ່ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາເວົ້າ ຫຼື ເຮັດແມ່ນການສະແດງອອກຂອງພຣະວິນຍານຂອງເຮົາ. ມັນມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຊັດເຈນກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້ທີ່ທຸກຄົນຕ້ອງເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາ. ນີ້ແມ່ນບາດກ້າວຕໍ່ໄປຂອງພາລະກິດເຮົາ ແລະ ຖ້າຜູ້ໃດຕໍ່ຕ້ານ, ເຮົາຈະໃຫ້ລູກຊາຍສຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາຈັດການກັບພວກເຂົາເສຍ. ຕອນນີ້ແມ່ນແຕກຕ່າງຈາກເມື່ອກ່ອນ. ຖ້າບັນດາຜູ້ທີ່ເຮົາຮັກກ່າວຄຳຕັດສິນ, ຊາຕານຕາຍໃນນະຮົກທັນທີ, ຍ້ອນວ່າເຮົາໄດ້ມອບສິດອຳນາດໃຫ້ແກ່ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາແລ້ວ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າ ນັບແຕ່ນີ້ໄປ, ມັນຄືເວລາທີ່ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາ ແລະ ເຮົາທີ່ຈະປົກຄອງຮ່ວມກັນ. (ນີ້ແມ່ນຢູ່ໃນໄລຍະຂອງເນື້ອໜັງ ເຊິ່ງແຕກຕ່າງກັນເລັກນ້ອຍຈາກການປົກຄອງຮ່ວມກັນໃນຮ່າງກາຍ). ໃຜກໍຕາມທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງໃນຄວາມຄິດກໍຈະປະສົບໂຊກຊະຕາດຽວກັນກັບບັນດາຜູ້ທີ່ຕໍ່ຕ້ານຕົວຕົນທີ່ເຮົາເປັນ. ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາຄວນຖືກປະຕິບັດແບບດຽວກັບທີ່ເຮົາຖືກປະຕິບັດ ຍ້ອນພວກເຮົາມີຮ່າງກາຍອັນດຽວກັນ ແລະ ບໍ່ສາມາດແຍກອອກຈາກກັນໄດ້. ດັ່ງທີ່ພະຍານເກີດຂຶ້ນເພື່ອເຮົາໃນອະດີດ, ມື້ນີ້ ມັນຄວນຈະເກີດຂຶ້ນເພື່ອລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາຄືກັນ. ນີ້ແມ່ນໜຶ່ງໃນບົດບັນຍັດການປົກຄອງຂອງເຮົາ; ທຸກຄົນຕ້ອງຢືນຂຶ້ນ ແລະ ເປັນພະຍານ.

ອານາຈັກຂອງເຮົາຂະຫຍາຍອອກໄປຈົນສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາເດີນທາງໄປກັບເຮົາຈົນສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກ. ຍ້ອນອຸປະສັກຂອງເນື້ອໜັງພວກເຈົ້າ ກໍມີພຣະທຳຫຼາຍຂໍ້ທີ່ພວກເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຮົາຈະໄດ້ກ່າວພຣະທຳເຫຼົ່ານັ້ນອອກມາ, ດັ່ງນັ້ນ ພາລະກິດສ່ວນໃຫຍ່ຕ້ອງສຳເລັດລົງຫຼັງຈາກທີ່ກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ. ມັນສາມາດເຫັນໄດ້ຈາກພຣະທຳຂອງເຮົາວ່າການກັບຄືນມາຄັ້ງນີ້ບໍ່ໄກຫ່າງ, ໃນຄວາມຈິງແລ້ວ ຊ່ວງເວລາເກືອບຈະມາເຖິງແລ້ວ. ນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ເຮົາກ່າວເຖິງຊີໂອນ ແລະ ເລື່ອງຕ່າງໆໃນຊີໂອນຢູ່ຢ່າງສະໝໍ່າສະເໝີ. ພວກເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າຈຸດປະສົງຂອງພຣະທຳຂອງເຮົາແມ່ນຫຍັງ? ພວກເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າແມ່ນຫຍັງຢູ່ໃນໃຈເຮົາ? ຫົວໃຈຂອງເຮົາປາຖະໜາທີ່ຈະກັບຄືນຫາຊີໂອນໃນໄວໆນີ້ ເພື່ອສິ້ນສຸດຍຸກສະໄໝເກົ່າທັງປວງ, ເພື່ອສິ້ນສຸດຊີວິດຂອງພວກເຂົາເທິງແຜ່ນດິນໂລກ (ຍ້ອນວ່າເຮົາກຽດຊັງຄົນ, ເລື່ອງລາວ ແລະ ສິ່ງຕ່າງໆເທິງໂລກ ແລະ ຊັງຊີວິດທີ່ຢູ່ໃນເນື້ອໜັງຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນ ແລະ ອຸປະສັກຂອງເນື້ອໜັງນັ້ນກໍຍິ່ງໃຫຍ່; ມີແຕ່ເມື່ອກັບຄືນສູ່ຊີໂອນເທົ່ານັ້ນ ທຸກສິ່ງຈຶ່ງຈະຮຸ່ງເຮືອງ) ແລະ ເພື່ອຟື້ນຟູຊີວິດຂອງພວກເຮົາໃນອານາຈັກ. ຈຸດປະສົງຂອງການບັງເກີດເປັນມະນຸດຄັ້ງທຳອິດຂອງເຮົາແມ່ນເພື່ອວາງຮາກຖານສຳລັບຄັ້ງທີສອງຂອງເຮົາ. ນີ້ແມ່ນເສັ້ນທາງທີ່ຕ້ອງໄດ້ເດີນທາງໄປ. ມີພຽງໂດຍການມອບຕົວເຮົາເອງໃຫ້ກັບຊາຕານຢ່າງຄົບຖ້ວນເທົ່ານັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດໄຖ່ເອົາພວກເຈົ້າໄດ້, ເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າອາດຈະກັບເຂົ້າສູ່ຮ່າງກາຍຂອງເຮົາໃນຊ່ວງຂັ້ນຕອນສຸດທ້າຍ. (ຖ້າບໍ່ແມ່ນຍ້ອນການເກີດເປັນມະນຸດຄັ້ງທຳອິດຂອງເຮົາ, ເຮົາກໍຈະບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບສະຫງ່າລາສີ ແລະ ເຮົາກໍຈະບໍ່ສາມາດເອົາເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບກັບຄືນມາໄດ້, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າກໍຈະເຂົ້າມາໃນໂລກໃນຖານະເປັນຄົນບາບ). ຍ້ອນວ່າເຮົາມີສະຕິປັນຍາທີ່ບໍ່ສິ້ນສຸດ, ຄວາມຈິງທີ່ເຮົາພາພວກເຈົ້າອອກຈາກຊີໂອນນັ້ນກໍໝາຍຄວາມວ່າເຮົາຈະໝັ້ນໃຈທີ່ຈະນຳພວກເຈົ້າກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ. ຄວາມພະຍາຍາມຂອງຊາຕານທີ່ຈະປິດກັ້ນເສັ້ນທາງຈະບໍ່ສຳເລັດຜົນ ຍ້ອນວ່າພາລະກິດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເຮົາໄດ້ສຳເລັດລົງດົນແລ້ວ. ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາເປັນຄືກັນກັບເຮົາ, ພວກເຂົາບໍລິສຸດ ແລະ ບໍ່ມີມົນທິນ, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງຈະກັບຄືນເມືອຊີໂອນກັບລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາ ແລະ ພວກເຮົາຈະບໍ່ຖືກແຍກຈາກກັນຈັກເທື່ອ.

ແຜນການຄຸ້ມຄອງທັງໝົດຂອງເຮົາໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າເທື່ອລະໜ້ອຍ. ເຮົາໄດ້ເລີ່ມດຳເນີນພາລະກິດຂອງເຮົາໃນທຸກຊົນຊາດ ແລະ ທ່າມກາງທຸກຄົນ. ສິ່ງນີ້ພຽງພໍທີ່ຈະພິສູດວ່າການກັບຄືນສູ່ຊີໂອນນັ້ນບໍ່ໄດ້ໄກເກີນໄປ, ຍ້ອນວ່າການດຳເນີນພາລະກິດຂອງເຮົາໃນທຸກຊົນຊາດ ແລະ ທ່າມກາງທຸກຄົນແມ່ນສິ່ງທີ່ຕ້ອງສຳເລັດລົງຫຼັງຈາກການກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ. ບາດຍ່າງຂອງເຮົາເລີ່ມໄວຂຶ້ນ. (ຍ້ອນວ່າວັນແຫ່ງການກັບຄືນສູ່ຊີໂອນຂອງເຮົານັ້ນໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ, ເຮົາຕ້ອງການສຳເລັດພາລະກິດຂອງເຮົາເທິງແຜ່ນດິນໂລກກ່ອນເຮົາກັບຄືນ). ເຮົາຍິ່ງຫຍຸ້ງກັບພາລະກິດຂອງເຮົາຫຼາຍຂຶ້ນເລື່ອຍໆ ແລະ ກໍ່ມີພາລະກິດໃຫ້ເຮົາປະຕິບັດເທິງໂລກໜ້ອຍລົງເລື້ອຍໆ, ເກືອບວ່າບໍ່ມີເລີຍ. (ຄວາມຫຍຸ້ງຂອງເຮົາແມ່ນແນໃສ່ພາລະກິດໃນພຣະວິນຍານ ເຊິ່ງມະນຸດບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ດ້ວຍຕາເປົ່າ ແຕ່ສາມາດຮວບຮວມໄດ້ຈາກພຣະທຳຂອງເຮົາເທົ່ານັ້ນ; ຄວາມຫຍຸ້ງຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ເປັນຄືກັບການຫຍຸ້ງໃນເນື້ອໜັງ, ແຕ່ໝາຍເຖິງການວາງແຜນຫຼາຍໆໜ້າວຽກຂອງເຮົາ). ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວ, ນີ້ເປັນຍ້ອນພາລະກິດຂອງເຮົາເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ສຳເລັດລົງຢ່າງຄົບຖ້ວນແລ້ວ ແລະ ພາລະກິດສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງເຮົາຕ້ອງລໍຖ້າຈົນກວ່າເຮົາກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ. (ເຫດຜົນທີ່ເຮົາຕ້ອງກັບຄືນຊີໂອນເພື່ອປະຕິບັດພາລະກິດນັ້ນຄືວ່າ ພາລະກິດໃນອະນາຄົດບໍ່ສາມາດຖືກເຮັດໃຫ້ສຳເລັດໄດ້ໃນເນື້ອໜັງ ແລະ ຖ້າພາລະກິດນີ້ສຳເລັດລົງໃນເນື້ອໜັງ, ມັນຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງເຮົາເສຍກຽດ). ເມື່ອເຮົາເອົາຊະນະສັດຕູຂອງເຮົາ ແລະ ກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ, ຊີວິດຈະງົດງາມ ແລະ ສະຫງົບສຸກຫຼາຍຂຶ້ນກວ່າຊີວິດກ່ອນຍຸກຕ່າງໆ. (ນີ້ກໍຍ້ອນວ່າເຮົາໄດ້ເອົາຊະນະໂລກຢ່າງສິ້ນເຊີງ ແລະ ຂອບໃຈການເກີດເປັນມະນຸດຄັ້ງທຳອິດ ແລະ ຄັ້ງທີສອງຂອງເຮົາ, ເຮົາໄດ້ຮັບສະຫງ່າລາສີຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ໃນການເກີດເປັນມະນຸດຄັ້ງທຳອິດ, ເຮົາໄດ້ຮັບສະຫງ່າລາສີຂອງເຮົາພຽງແຕ່ບາງສ່ວນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໃນການເກີດເປັນມະນຸດຄັ້ງທີສອງຂອງເຮົາ, ຕົວຕົນຂອງເຮົາໄດ້ຮັບສະຫງ່າລາສີຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ມີໂອກາດໃຫ້ຊາຕານເອົາປຽບໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ. ເພາະສະນັ້ນ, ຊີວິດໃນອະນາຄົດໃນຊີໂອນຈະເປັນຊີວິດທີ່ງົດງາມ ແລະ ສະຫງົບສຸກຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນ). ຕົວຕົນຂອງເຮົາຈະປາກົດຕົວຢ່າງມີສະຫງ່າລາສີຍິ່ງຂຶ້ນຕໍ່ໜ້າໂລກ ແລະ ຊາຕານເພື່ອເຮັດໃຫ້ມັງກອນແດງຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ອັບອາຍ; ນີ້ແມ່ນຈຸດໃຈກາງແຫ່ງສະຕິປັນຍາທັງໝົດຂອງເຮົາ. ຍິ່ງເຮົາເວົ້າເຖິງສິ່ງພາຍນອກຫຼາຍເທົ່າໃດ, ພວກເຈົ້າກໍຍິ່ງສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ຫຼາຍສໍ່ານັ້ນ; ຍິ່ງເຮົາເວົ້າເຖິງສິ່ງຕ່າງໆກ່ຽວກັບຊີໂອນທີ່ມະນຸດບໍ່ສາມາດເຫັນໄດ້ຫຼາຍເທົ່າໃດ, ພວກເຈົ້າຈະຍິ່ງຄິດວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ວ່າງເປົ່າຫຼາຍສໍ່ານັ້ນ ແລະ ມັນຍິ່ງຈະຍາກທີ່ຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າຈິນຕະນາການເຖິງຫຼາຍສໍ່ານັ້ນ; ພວກເຈົ້າຈະຄິດວ່າເຮົາກຳລັງເລົ່ານິທານຢູ່. ແນວໃດກໍຕາມ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຝົ້າລະວັງ. ບໍ່ມີພຣະທຳທີ່ວ່າງເປົ່າຢູ່ໃນປາກຂອງເຮົາ; ພຣະທຳທີ່ອອກຈາກປາກຂອງເຮົານັ້ນເຊື່ອຖືໄດ້. ນີ້ເປັນຄວາມຈິງຢ່າງແນ່ນອນ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນຍາກທີ່ຈະເຂົ້າໃຈດ້ວຍວິທີຄິດຂອງພວກເຈົ້າ. (ຍ້ອນຂໍ້ຈຳກັດຂອງເນື້ອໜັງ, ມະນຸດບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າໄດ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນ ແລະ ທົ່ວເຖິງ ແລະ ຫຼາຍໆສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວ, ເຮົາບໍ່ໄດ້ເປີດເຜີຍຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ແຕ່ເມື່ອພວກເຮົາກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ, ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງອະທິບາຍ; ພວກເຈົ້າຈະເຂົ້າໃຈໂດຍທຳມະຊາດ). ຕ້ອງບໍ່ຖືເບົາໃນເລື່ອງນີ້.

ເຖິງແມ່ນວ່າເນື້ອໜັງ ແລະ ແນວຄິດຂອງມະນຸດມີຂີດຈຳກັດ, ເຮົາກໍຍັງຢາກປັບປຸງຄວາມຄິດຝ່າຍເນື້ອໜັງຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ສູ້ແນວຄິດຂອງພວກເຈົ້າຜ່ານຄວາມລຶກລັບທີ່ໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍ, ຍ້ອນດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າມາຫຼາຍເທື່ອແລ້ວ ນີ້ແມ່ນບາດກ້າວພາລະກິດຂອງເຮົາ (ແລະ ພາລະກິດນີ້ຈະບໍ່ຢຸດຈົນກວ່າຈະເຂົ້າສູ່ຊີໂອນ). ມີ “ພູຊີໂອນ” ຢູ່ໃນຄວາມຄິດຂອງທຸກຄົນ ແລະ ມັນແຕກຕ່າງກັນສຳລັບທຸກຄົນ. ຍ້ອນເຮົາສືບຕໍ່ກ່າວເຖິງພູຊີໂອນ, ເຮົາຈະໃຫ້ຂໍ້ມູນທົ່ວໄປບາງຢ່າງກ່ຽວກັບມັນແກ່ພວກເຈົ້າ ເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າອາດຈະຮູ້ຈັກມັນເລັກນ້ອຍ. ການຢູ່ເທິງພູຊີໂອນແມ່ນການກັບໄປສູ່ໂລກຝ່າຍວິນຍານ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນໝາຍເຖິງໂລກຝ່າຍວິນຍານ, ມັນບໍ່ແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ມະນຸດສາມາດເຫັນ ຫຼື ສຳຜັດໄດ້; ສິ່ງນີ້ໃຊ້ໄດ້ກັບຮ່າງກາຍ. ມັນບໍ່ສາມາດເຫັນໄດ້ ຫຼື ຈັບຕ້ອງໄດ້ຢ່າງແນ່ນອນ, ຍ້ອນວ່າເມື່ອຮ່າງກາຍປາກົດຕົວ, ມັນມີລັກສະນະ ແລະ ຮູບຮ່າງ, ແຕ່ເມື່ອຮ່າງກາຍບໍ່ປາກົດຕົວ, ມັນກໍບໍ່ມີລັກສະນະ ຫຼື ຮູບຮ່າງ. ຢູ່ເທິງພູຊີໂອນ, ຈະບໍ່ມີຄວາມກັງວົນກ່ຽວກັບອາຫານ, ເຄື່ອງນຸ່ງ, ຄວາມຕ້ອງການປະຈຳວັນ ຫຼື ບ່ອນພັກອາໄສ ຫຼື ຈະບໍ່ມີການແຕ່ງດອງ ຫຼື ຄອບຄົວ ແລະ ຈະບໍ່ມີການແບ່ງເພດ (ບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ເທິງພູຊີໂອນທັງໝົດແມ່ນຕົວຕົນຂອງເຮົາ, ໃນຮ່າງກາຍດຽວ, ດັ່ງນັ້ນຈິ່ງບໍ່ມີການແຕ່ງດອງ, ຄອບຄົວ ຫຼື ການແບ່ງເພດ) ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ຕົວຕົນຂອງເຮົາກ່າວຈະບັນລຸຜົນ. ເມື່ອຄົນບໍ່ລະວັງ, ຕົວຕົນຂອງເຮົາຈະປາກົດຕົວທ່າມກາງພວກເຂົາ ແລະ ເມື່ອຄົນບໍ່ໃສ່ໃຈ, ຕົວຕົນຂອງເຮົາຈະຫາຍໄປ. (ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ຄົນມີເລືອດເນື້ອບໍ່ສາມາດເຮັດສຳເລັດໄດ້, ດັ່ງນັ້ນ ມັນຈຶ່ງເປັນການຍາກສຳລັບພວກເຈົ້າທີ່ຈະຈິນຕະນາການໄດ້ໃນຕອນນີ້). ໃນອະນາຄົດ, ຍັງຈະມີດວງຕາເວັນ, ດວງເດືອນ ແລະ ສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກທີ່ແທ້ຈິງຢູ່, ແຕ່ຍ້ອນວ່າຕົວຕົນຂອງເຮົາຈະຢູ່ໃນຊີໂອນ, ດວງອາທິດຈະບໍ່ແຜດເຜົາ, ບໍ່ມີກາງເວັນ ແລະ ບໍ່ມີການທົນທຸກຈາກໄພພິບັດທາງທຳມະຊາດ. ເມື່ອເຮົາເວົ້າວ່າພວກເຮົາຈະບໍ່ຕ້ອງການແສງຕະກຽງ ຫຼື ແສງແດດ ຍ້ອນວ່າພຣະເຈົ້າຈະປະທານແສງສະຫວ່າງໃຫ້ພວກເຮົາ, ເຮົາກຳລັງເວົ້າກ່ຽວກັບການຢູ່ໃນຊີໂອນ. ອີງຕາມຄວາມຄິດຂອງມະນຸດ, ທຸກສິ່ງຢູ່ໃນຈັກກະວານຈະຕ້ອງຖືກກຳຈັດ ແລະ ທຸກຄົນຕ້ອງອາໄສຢູ່ໃນຄວາມສະຫວ່າງຂອງເຮົາ. ພວກເຂົາຄິດວ່ານີ້ແມ່ນຄວາມໝາຍທີ່ແທ້ຈິງຂອງ “ພວກເຮົາຈະບໍ່ຕ້ອງການແສງຕະກຽງ ຫຼື ແສງແດດ ຍ້ອນວ່າພຣະເຈົ້າຈະປະທານແສງສະຫວ່າງໃຫ້ພວກເຮົາ”, ແຕ່ຄວາມຈິງແລ້ວ, ນີ້ແມ່ນການຕີຄວາມໝາຍຜິດ. ເມື່ອເຮົາເວົ້າວ່າ “ທຸກໆເດືອນ, ຕົ້ນໄມ້ຈະອອກໝາກສິບສອງແບບ”, ເຮົາໝາຍເຖິງເລື່ອງໃນຊີໂອນ. ປະໂຫຍກນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງເງື່ອນໄຂຂອງຊີວິດໃນຊີໂອນຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ໃນຊີໂອນ, ເວລາຈະບໍ່ຖືກຈຳກັດ ແລະ ຈະບໍ່ມີຂີດຈຳກັດດ້ານພູມີສາດ ແລະ ອາວະກາດ. ນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ເຮົາເວົ້າວ່າ “ທຸກເດືອນ”. “ໝາກໄມ້ສິບສອງແບບ” ບໍ່ໄດ້ສະແດງເຖິງພຶດຕິກຳທີ່ພວກເຈົ້າດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້; ກົງກັນຂ້າມ, ມັນໝາຍເຖິງຊີວິດແຫ່ງເສລີພາບໃນຊີໂອນ. ພຣະທຳເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການເວົ້າລວມໆເຖິງຊີວິດໃນຊີໂອນ. ຈາກເລື່ອງນີ້, ຄົນໆໜຶ່ງສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ຊີວິດໃນຊີໂອນຈະອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຫຼາກຫຼາຍ (ຍ້ອນວ່າຢູ່ທີ່ນີ້, “ສິບສອງ” ໝາຍເຖິງຄວາມສົມບູນ). ມັນຈະເປັນຊີວິດທີ່ປາສະຈາກຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ນ້ຳຕາ, ຈະບໍ່ມີການຂູດຮີດ ຫຼື ການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ, ດັ່ງນັ້ນ ທຸກຄົນຈະໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍ ແລະ ເປັນອິດສະຫຼະ. ນີ້ກໍຍ້ອນວ່າ ທຸກສິ່ງດຳລົງຢູ່ໃນຕົວຕົນຂອງເຮົາ, ບໍ່ມີໃຜສາມາດແຍກອອກໄດ້ ແລະ ທຸກສິ່ງຈະເປັນສາກຂອງຄວາມງົດງາມ ແລະ ຄວາມໃໝ່ທີ່ນິລັນດອນ. ມັນຈະແມ່ນເວລາທີ່ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງກຽມພ້ອມ ແລະ ເປັນການເລີ່ມຕົ້ນຊີວິດໃໝ່ຂອງພວກເຮົາຫຼັງຈາກພວກເຮົາກັບຄືນສູ່ຊີໂອນ.

ເຖິງແມ່ນວ່າພາລະກິດຂອງເຮົາເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ສຳເລັດລົງຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ເຮົາກໍຍັງຕ້ອງການໃຫ້ລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາປະຕິບັດພາລະກິດເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດກັບຄືນສູ່ຊີໂອນເທື່ອ. ເຮົາບໍ່ສາມາດກັບຄືນສູ່ຊີໂອນຜູ້ດຽວ. ເຮົາຈະກັບຄືນເມືອສູ່ຊີໂອນພ້ອມກັນກັບລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາສຳເລັດພາລະກິດຂອງພວກເຂົາຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ສະນັ້ນ, ອາດເວົ້າໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງວ່າ ພວກເຮົາກຳລັງໄດ້ຮັບສະຫງ່າລາສີຮ່ວມກັນ; ນີ້ແມ່ນການສະແດງອອກທີ່ສົມບູນແບບຂອງຕົວຕົນຂອງເຮົາ. (ເຮົາເວົ້າວ່າພາລະກິດຂອງລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາເທິງແຜ່ນດິນໂລກຍັງບໍ່ທັນສຳເລັດເທື່ອ ຍ້ອນວ່າລູກຊາຍກົກຂອງເຮົາຍັງບໍ່ທັນໄດ້ປາກົດຕົວເທື່ອ. ພາລະກິດນີ້ຍັງຈະຕ້ອງຖືກປະຕິບັດໂດຍຜູ້ໃຫ້ບໍລິການທີ່ຊື່ສັດ ແລະ ຈິງໃຈ).