ໃນທາງປະຕິບັດ, ການຮັກສາພຣະບັນຍັດຄວນເຊື່ອມໂຍງກັບການນໍາຄວາມຈິງເຂົ້າສູ່ການປະຕິບັດ. ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຮັກສາພຣະບັນຍັດ, ຄົນໆໜຶ່ງຕ້ອງປະຕິບັດຄວາມຈິງ. ເມື່ອກຳລັງປະຕິບັດຄວາມຈິງ, ຄົນໆໜຶ່ງຕ້ອງບໍ່ລະເມີດຫຼັກການແຫ່ງພຣະບັນຍັດ ຫຼື ຂັດກັບພຣະບັນຍັດ; ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແມ່ນຫຍັງກໍ່ຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າຮຽກຮ້ອງຈາກເຈົ້າ. ການຮັກສາພຣະບັນຍັດ ແລະ ການປະຕິບັດຄວາມຈິງແມ່ນກ່ຽວພັນກັນ, ບໍ່ໄດ້ຂັດຈາກກັນ. ຍິ່ງເຈົ້າປະຕິບັດຄວາມຈິງຫຼາຍສໍ່າໃດ, ເຈົ້າກໍ່ຍິ່ງຮັກສາແກ່ນແທ້ຂອງພຣະບັນຍັດຫຼາຍສໍ່ານັ້ນ. ຍິ່ງເຈົ້າປະຕິບັດຄວາມຈິງຫຼາຍສໍ່າໃດ, ເຈົ້າກໍ່ຍິ່ງເຂົ້າໃຈພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ກ່າວອອກໃນພຣະບັນຍັດຫຼາຍສໍ່ານັ້ນ. ການປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ການຮັກສາພຣະບັນຍັດບໍ່ແມ່ນການກະທຳທີ່ຂັດກັນ, ພວກມັນເປັນສິ່ງທີ່ກ່ຽວພັນກັນ. ໃນເບື້ອງຕົ້ນນັ້ນ, ພຽງຫຼັງຈາກທີ່ມະນຸດໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດເທົ່ານັ້ນ ເຂົາຈຶ່ງສາມາດປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ໄດ້ຮັບແສງສະຫວ່າງຈາກພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໄດ້, ແຕ່ສິ່ງນີ້ບໍ່ແມ່ນເຈດຕະນາເດີມຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຈົ້ານະມັດສະການພຣະອົງດ້ວຍຫົວໃຈ, ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ປະພຶດດີຢ່າງດຽວ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເຈົ້າຕ້ອງຮັກສາພຣະບັນຍັດຢ່າງໜ້ອຍໃຫ້ຢູ່ໃນລະດັບຜິວເຜີນ. ຜ່ານປະສົບການເທື່ອລະໜ້ອຍຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຊັດເຈນຂຶ້ນກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຄົນກໍ່ຈະເຊົາກະບົດ ແລະ ເຊົາຕໍ່ຕ້ານພຣະອົງ ແລະ ຈະບໍ່ມີຂໍ້ສົງໄສກ່ຽວກັບພາລະກິດຂອງພຣະອົງອີກຕໍ່ໄປ. ນີ້ຄືຫົນທາງດຽວທີ່ມະນຸດສາມາດປະຕິບັດຕາມແກ່ນແທ້ຂອງພຣະບັນຍັດ. ສະນັ້ນ, ການພຽງແຕ່ຮັກສາພຣະບັນຍັດຢ່າງດຽວໂດຍບໍ່ມີການປະຕິບັດຄວາມຈິງແມ່ນບໍ່ມີປະສິດທິພາບ ແລະ ບໍ່ໄດ້ປະກອບເປັນການນະມັດສະການພຣະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ, ຍ້ອນເຈົ້າຍັງບໍ່ໄດ້ບັນລຸວຸດທິພາວະທີ່ແທ້ຈິງເທື່ອ. ການຮັກສາພຣະບັນຍັດໂດຍປາສະຈາກຄວາມຈິງກໍ່ເທົ່າກັບການຍຶດຕິດກົດລະບຽບຢ່າງໜຽວແໜ້ນ. ໃນການເຮັດແບບນັ້ນ, ພຣະບັນຍັດກໍ່ຈະກາຍມາເປັນກົດໝາຍຂອງເຈົ້າ ເຊິ່ງຈະບໍ່ຊ່ວຍໃຫ້ເຈົ້າເຕີບໃຫຍ່ໃນຊີວິດ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ພວກມັນຈະກາຍມາເປັນພາລະຂອງເຈົ້າ ແລະ ຜູກມັດເຈົ້າຢ່າງແໜ້ນເໝືອນກັບກົດໝາຍໃນພຣະສັນຍາເດີມ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເຈົ້າສູນເສຍການສະຖິດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ. ສະນັ້ນ, ໂດຍການປະຕິບັດຄວາມຈິງເທົ່ານັ້ນ ເຈົ້າຈຶ່ງສາມາດຮັກສາພຣະບັນຍັດໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ແລະ ເຈົ້າກໍ່ຈະຮັກສາພຣະບັນຍັດເພື່ອປະຕິບັດຄວາມຈິງໄດ້. ໃນຂະບວນການຮັກສາພຣະບັນຍັດ, ເຈົ້າຈະນໍາຄວາມຈິງຫຼາຍຂຶ້ນເຂົ້າສູ່ການປະຕິບັດ ແລະ ເມື່ອກຳລັງປະຕິບັດຄວາມຈິງ ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະບັນຍັດ. ເປົ້າໝາຍ ແລະ ຄວາມໝາຍທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງການຮຽກຮ້ອງຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມະນຸດຕ້ອງຮັກສາພຣະບັນຍັດບໍ່ແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຂົາປະຕິບັດຕາມກົດລະບຽບດັ່ງທີ່ເຂົາຈິນຕະນາການ; ກົງກັນຂ້າມ, ມັນກ່ຽວຂ້ອງກັບທາງເຂົ້າສູ່ຊີວິດຂອງເຂົາ. ຂອບເຂດການເຕີບໃຫຍ່ໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າກໍານົດລະດັບທີ່ເຈົ້າຈະສາມາດຮັກສາພຣະບັນຍັດ. ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະບັນຍັດມີໄວ້ໃຫ້ມະນຸດຮັກສາ, ແກ່ນແທ້ຂອງພຣະບັນຍັດພຽງແຕ່ຊັດແຈ້ງຂຶ້ນຜ່ານປະສົບການຊີວິດຂອງມະນຸດ. ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ສັນນິດຖານວ່າການຮັກສາພຣະບັນຍັດເປັນຢ່າງດີໝາຍຄວາມວ່າ ພວກເຂົາ “ກຽມພ້ອມໝົດແລ້ວ ແລະ ສິ່ງທີ່ຍັງເຫຼືອໃຫ້ເຮັດກໍ່ຄືຕ້ອງຕາມໃຫ້ທັນ”. ສິ່ງນີ້ແມ່ນແນວຄິດປະເພດທີ່ເກີນຂອບເຂດ ແລະ ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ. ຄົນທີ່ເວົ້າສິ່ງດັ່ງກ່າວບໍ່ປາຖະໜາທີ່ຈະກ້າວໜ້າ ແລະ ພວກເຂົາປາຖະໜາທາງເນື້ອໜັງ. ມັນເປັນເລື່ອງໄຮ້ສາລະ! ມັນບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມເປັນຈິງເລີຍ! ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຈະພຽງແຕ່ປະຕິບັດຄວາມຈິງ ໂດຍປາສະຈາກການຮັກສາພຣະບັນຍັດແທ້ໆ. ຄົນທີ່ເຮັດແບບນີ້ແມ່ນຄົນພິການ; ພວກເຂົາຄືກັບຄົນທີ່ຂາດຂາຂ້າງໜຶ່ງ. ການຮັກສາພຣະບັນຍັດແຕ່ຢ່າງດຽວຄືກັບວ່າປະຕິບັດຕາມກົດລະບຽບ, ແຕ່ບໍ່ມີຄວາມຈິງ, ສິ່ງນີ້ແມ່ນບໍ່ສາມາດປະຕິບັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າເຊັ່ນກັນ; ຄືກັບຄົນທີ່ຕາບອດເບື້ອງໜຶ່ງ, ຜູ້ຄົນທີ່ເຮັດແບບນີ້ກໍ່ທົນທຸກຈາກຄວາມພິການຮູບແບບໜຶ່ງ. ມັນສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ຖ້າເຈົ້າຮັກສາພຣະບັນຍັດເປັນຢ່າງດີ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຊັດເຈນກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າທີ່ເປັນຈິງ, ແລ້ວເຈົ້າກໍ່ຈະມີຄວາມຈິງ; ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍ່ຄື, ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບວຸດທິພາວະທີ່ແທ້ຈິງ. ຖ້າເຈົ້າປະຕິບັດຄວາມຈິງທີ່ເຈົ້າຄວນປະຕິບັດ, ເຈົ້າກໍ່ຈະຍັງຮັກສາພຣະບັນຍັດອີກດ້ວຍ ແລະ ທັງສອງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນບໍ່ໄດ້ຂັດແຍ້ງກັນ. ການປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ການຮັກສາພຣະບັນຍັດແມ່ນສອງລະບົບ ເຊິ່ງທັງສອງຢ່າງເປັນສ່ວນທີ່ສຳຄັນໃນປະສົບການຊີວິດຂອງຄົນໆໜຶ່ງ. ປະສົບການຂອງຄົນໆໜຶ່ງຄວນປະກອບດ້ວຍການປະສົມປະສານ ບໍ່ແມ່ນການແບ່ງແຍກການຮັກສາພຣະບັນຍັດ ແລະ ການປະຕິບັດຄວາມຈິງອອກຈາກກັນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມີທັງຄວາມແຕກຕ່າງ ແລະ ຄວາມເຊື່ອມໂຍງກັນລະຫວ່າງສອງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້.

ການປະກາດໃຊ້ພຣະບັນຍັດໃນຍຸກໃໝ່ແມ່ນຄຳພະຍານເຖິງຂໍ້ແທ້ຈິງທີ່ວ່າ ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນກະແສນີ້, ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະເຈົ້າໃນປັດຈຸບັນ ໄດ້ເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່ແລ້ວ. ນີ້ແມ່ນການເລີ່ມຕົ້ນໃໝ່ສຳລັບພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ ພ້ອມທັງເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງສ່ວນສຸດທ້າຍຂອງພາລະກິດໃນແຜນການຄຸ້ມຄອງຫົກພັນປີຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ເປັນສັນຍາລັກບົ່ງບອກວ່າ ພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດໄດ້ເຂົ້າສູ່ອານາຈັກແຫ່ງສະຫວັນໃໝ່ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກໃໝ່ ແລະ ພຣະເຈົ້າຈະປະຕິບັດພາລະກິດທີ່ເປັນຈິງຫຼາຍຂຶ້ນເຊັ່ນດຽວກັບພຣະເຢໂຮວາທີ່ປະຕິບັດພາລະກິດທ່າມກາງຄົນຢິວ ແລະ ປະຕິບັດພາລະກິດຢ່າງຍິ່ງໃຫຍ່ຂຶ້ນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ພວກມັນຍັງເປັນສັນຍາລັກບົ່ງບອກວ່າ ຄົນກຸ່ມນີ້ຈະໄດ້ຮັບການຝາກຝັງຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆຈາກພຣະເຈົ້າ ແລະ ຈະໄດ້ຮັບການສະໜອງ, ການລ້ຽງດູ, ການສະໜັບສະໜູນ, ການດູແລ ແລະ ການປົກປ້ອງຈາກພຣະເຈົ້າໃນລັກສະນະທີ່ເປັນຈິງ, ໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນຕົວຈິງຫຼາຍຂຶ້ນຈາກພຣະອົງ ແລະ ຖືກຈັດການ, ຖືກເຮັດໃຫ້ແຕກຫັກ ແລະ ຖືກຫຼໍ່ຫຼອມໂດຍພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າ. ຄວາມໝາຍຂອງພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ແມ່ນເລິກເຊິ່ງພໍສົມຄວນ. ພຣະບັນຍັດເຫຼົ່ານັ້ນແນະນໍາວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະປາກົດເທິງແຜ່ນດິນໂລກຢ່າງແທ້ຈິງ, ຈາກຈຸດນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈະເອົາຊະນະຈັກກະວານທັງປວງເທິງ, ເປີດເຜີຍສະຫງ່າລາສີທັງໝົດຂອງພຣະອົງທີ່ຢູ່ໃນເນື້ອໜັງ. ພຣະບັນຍັດເຫຼົ່ານັ້ນຍັງແນະນໍາວ່າ ພຣະເຈົ້າທີ່ເປັນຈິງຈະປະຕິບັດພາລະກິດທີ່ເປັນຈິງຫຼາຍຂຶ້ນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ເປັນຄົນຖືກເລືອກຂອງພຣະອົງສົມບູນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ພຣະເຈົ້າຈະສຳເລັດທຸກສິ່ງເທິງແຜ່ນດິນໂລກດ້ວຍພຣະທຳ ແລະ ສຳແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງພຣະບັນຍັດທີ່ວ່າ “ພຣະເຈົ້າທີ່ບັງເກີດເປັນມະນຸດຈະລຸກຂຶ້ນຈົນເຖິງຈຸດສູງສຸດ ແລະ ຖືກເຊີດຊູ ແລະ ທຸກຄົນ ແລະ ທຸກຊົນຊາດຈະຄຸເຂົ່າລົງເພື່ອນະມັດສະການພຣະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່”. ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ແມ່ນມີໄວ້ໃຫ້ມະນຸດຮັກສາ ແລະ ເຖິງແມ່ນການເຮັດແບບນັ້ນຈະເປັນໜ້າທີ່ຂອງມະນຸດ ແລະ ເປັນພັນທະຂອງເຂົາ, ຄວາມໝາຍທີ່ພວກມັນນໍາສະເໜີແມ່ນເລິກເຊິ່ງເກີນໄປທີ່ຈະອະທິບາຍໄດ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນຈາກຄຳເວົ້າຄໍາໜຶ່ງ ຫຼື ສອງຄຳ. ພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ແທນກົດໝາຍແຫ່ງພຣະສັນຍາເດີມ ແລະ ກົດເກນແຫ່ງພຣະສັນຍາໃໝ່ທີ່ພຣະເຢໂຮວາ ແລະ ພຣະເຢຊູໄດ້ປະກາດໃຊ້. ນີ້ແມ່ນບົດຮຽນທີ່ເລິກເຊິ່ງທີ່ສຸດ, ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍດັ່ງທີ່ມະນຸດຈິນຕະນາການ. ມີລັກສະນະຄວາມໝາຍຕົວຈິງໃນພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່: ພຣະບັນຍັດເຫຼົ່ານັ້ນຮັບໃຊ້ເປັນຕົວປະສານງານລະຫວ່າງຍຸກແຫ່ງພຣະຄຸນ ແລະ ຍຸກແຫ່ງລາຊະອານາຈັກ. ພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ໄດ້ສິ້ນສຸດການປະຕິບັດ ແລະ ກົດເກນທັງໝົດໃນຍຸກເກົ່າ ພ້ອມທັງການປະຕິບັດທັງໝົດຈາກນຍຸກຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ການປະຕິບັດອື່ນໆຢູ່ກ່ອນໜ້ານັ້ນ. ພຣະບັນຍັດເຫຼົ່ານັ້ນນໍາມະນຸດມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າທີ່ເປັນຈິງຫຼາຍຂຶ້ນ, ເຮັດໃຫ້ມະນຸດເລີ່ມຖືກພຣະເຈົ້າເອງເຮັດໃຫ້ສົມບູນ; ພວກມັນເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງເສັ້ນທາງສູ່ການຖືກເຮັດໃຫ້ສົມບູນ. ສະນັ້ນ, ພວກເຈົ້າຄວນມີທ່າທີ່ໆຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ ແລະ ບໍ່ຄວນປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດເຫຼົ່ານັ້ນຢ່າງເລິນເລີ້ ຫຼື ດູຖູກພຣະບັນຍັດເຫຼົ່ານັ້ນ. ພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ໄດ້ເໜັ້ນໜັກໃສ່ໜຶ່ງປະເດັນ: ມະນຸດຄວນນະມັດສະການພຣະເຈົ້າທີ່ເປັນຈິງໃນປັດຈຸບັນ ເຊິ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບການຍອມອ່ອນນ້ອມຕໍ່ແກ່ນແທ້ຂອງພຣະວິນຍານຕາມຄວາມເປັນຈິງຫຼາຍຂຶ້ນ. ພຣະບັນຍັດເຫຼົ່ານັ້ນຍັງເໜັ້ນໜັກເຖິງຫຼັກການທີ່ພຣະເຈົ້າຈະຕັດສິນມະນຸດວ່າມີຄວາມຜິດ ຫຼື ເປັນຄົນຊອບທຳ ຫຼັງຈາກທີ່ພຣະອົງໄດ້ປາກົດອອກເປັນດວງອາທິດແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ. ພຣະບັນຍັດແມ່ນງ່າຍໃນການເຂົ້າໃຈຫຼາຍກວ່າການນໍາໄປປະຕິບັດ. ຈາກສິ່ງນີ້, ມັນສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ຖ້າພຣະເຈົ້າປາຖະໜາທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ມະນຸດສົມບູນ, ແລ້ວພຣະອົງຕ້ອງກະທໍາຜ່ານທາງພຣະທຳ ແລະ ການນໍາພາຂອງພຣະອົງເອງ ແລະ ມະນຸດບໍ່ສາມາດບັນລຸຄວາມສົມບູນໂດຍສະຕິປັນຍາໂດຍທຳມະຊາດຂອງເຂົາເອງໄດ້. ມະນຸດຈະສາມາດຮັກສາພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ໄດ້ ຫຼື ບໍ່ ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບຄວາມຮູ້ຂອງມະນຸດທີ່ກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າທີ່ເປັນຈິງ. ເພາະສະນັ້ນ, ການທີ່ເຈົ້າຈະສາມາດຮັກສາພຣະບັນຍັດໄດ້ ຫຼື ບໍ່ນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄຳຖາມທີ່ຈະໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂພາຍໃນໜຶ່ງມື້ ຫຼື ສອງມື້. ນີ້ແມ່ນບົດຮຽນທີ່ເລິກເຊິ່ງຫຼາຍໃນການຮຽນຮູ້.

ການປະຕິບັດຄວາມຈິງແມ່ນເສັ້ນທາງທີ່ຊີວິດຂອງມະນຸດສາມາດເຕີບໃຫຍ່. ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ປະຕິບັດຄວາມຈິງ, ແລ້ວພວກເຈົ້າກໍ່ຈະເຫຼືອພຽງແຕ່ທິດສະດີ ແລະ ພວກເຈົ້າກໍຈະບໍ່ມີຊີວິດທີ່ເປັນຈິງ. ຄວາມຈິງແມ່ນສັນຍາລັກແຫ່ງວຸດທິພາວະຂອງມະນຸດ ແລະ ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະປະຕິບັດຄວາມຈິງໄດ້ ຫຼື ບໍ່ ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບວ່າເຈົ້າມີວຸດທິພາວະທີ່ເປັນຈິງ ຫຼື ບໍ່. ຖ້າເຈົ້າບໍ່ປະຕິບັດຄວາມຈິງ, ບໍ່ປະພຶດຢ່າງຊອບທຳ ຫຼື ຫວັ່ນໄຫວໄປມາຕາມອາລົມ ແລະ ສົນໃຈແຕ່ເນື້ອໜັງ, ແລ້ວເຈົ້າແມ່ນຍັງໄກຫຼາຍໃນເລື່ອງການຮັກສາພຣະບັນຍັດ. ນີ້ແມ່ນບົດຮຽນທີ່ເລິກເຊິ່ງທີ່ສຸດ. ໃນທຸກຍຸກ, ມີຄວາມຈິງຫຼາຍປະການທີ່ຈະໃຫ້ມະນຸດຈຳເປັນຕ້ອງມີເພື່ອເຂົ້າສູ່ ແລະ ເຂົ້າໃຈ, ແຕ່ໃນແຕ່ລະຍຸກແມ່ນມີພຣະບັນຍັດແຕກຕ່າງກັນທີ່ຕິດຕາມກັບຄວາມຈິງເຫຼົ່ານີ້. ຄວາມຈິງທີ່ຜູ້ຄົນປະຕິບັດແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບຍຸກດັ່ງກ່າວໂດຍສະເພາະ ແລະ ດ້ວຍເຫດນັ້ນກໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບພຣະບັນຍັດທີ່ພວກເຂົາຮັກສາເຊັ່ນກັນ. ແຕ່ລະຍຸກມີຄວາມຈິງຂອງມັນເອງໃຫ້ປະຕິບັດຕາມ ແລະ ມີພຣະບັນຍັດໃຫ້ຮັກສາ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ອີງຕາມພຣະບັນຍັດຕ່າງໆທີ່ພຣະເຈົ້າປະກາດໃຊ້ ນັ້ນກໍ່ຄື ອີງຕາມຍຸກທີ່ແຕກຕ່າງກັ, ເປົ້າໝາຍ ແລະ ຜົນສະທ້ອນຂອງການປະຕິບັດຄວາມຈິງຂອງມະນຸດແມ່ນແຕກຕ່າງກັນຢ່າງສິ້ນເຊີງ. ມັນສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າພຣະບັນຍັດຮັບໃຊ້ຄວາມຈິງ ແລະ ຄວາມຈິງກໍ່ເກີດຂຶ້ນເພື່ອຮັກສາພຣະບັນຍັດ. ຖ້າມີພຽງແຕ່ຄວາມຈິງ ແລ້ວມັນກໍ່ຈະບໍ່ມີການປ່ຽນແປງໃນພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ກ່າວເຖິງເລີຍ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ໂດຍອ້າງອີງເຖິງພຣະບັນຍັດ, ມະນຸດສາມາດລະບຸເຖິງຂອບເຂດກະແສໃນພາລະກິດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ແລະ ມະນຸດສາມາດຮູ້ຈັກຍຸກທີ່ພຣະເຈົ້າປະຕິບັດພາລະກິດ. ໃນທາງສາສະໜາ, ມີຫຼາຍຄົນທີ່ສາມາດປະຕິບັດຄວາມຈິງທີ່ເຄີຍຖືກປະຕິບັດໂດຍຜູ້ຄົນໃນຍຸກແຫ່ງພຣະບັນຍັດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພວກເຂົາບໍ່ມີພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ ຫຼື ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຮັກສາພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ໄດ້. ພວກເຂົາຍັງຮັກສາຫົນທາງເກົ່າ ແລະ ຍັງຄົງເປັນມະນຸດໃນສະໄໝເດີມ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບວິທີການໃໝ່ຂອງພາລະກິດ ແລະ ບໍ່ສາມາດເຫັນພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່. ເມື່ອເປັນດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ມີພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ. ມັນເປັນຄືກັບວ່າ ພວກເຂົາມີພຽງແຕ່ເປືອກໄຂ່ເປົ່າ; ຖ້າບໍ່ມີລູກໄກ່ຢູ່ຂ້າງໃນ, ແລ້ວມັນກໍ່ຈະບໍ່ມີຈິດວິນຍານ. ຖ້າຈະເວົ້າໃຫ້ຖືກກວ່ານີ້ກໍ່ຄື ພວກເຂົາບໍ່ມີຊີວິດ. ມະນຸດດັ່ງກ່າວບໍ່ທັນໄດ້ເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່ ແລະ ຫຼ້າຫຼັງໃນຫຼາຍບາດກ້າວ. ສະນັ້ນ, ການມີຄວາມຈິງຈາກຍຸກເດີມແຕ່ບໍ່ມີພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ກໍ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງ. ພວກເຈົ້າຫຼາຍຄົນປະຕິບັດຄວາມຈິງໃນປັດຈຸບັນ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດໃນປັດຈຸບັນ. ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຫຍັງເລີຍ ແລະ ຄວາມຈິງທີ່ພວກເຈົ້າປະຕິບັດຈະບໍ່ມີຄ່າຫຍັງ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມໝາຍ ແລະ ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ຍ້ອງຍໍເຈົ້າ. ການປະຕິບັດຄວາມຈິງຕ້ອງຖືກເຮັດໃຫ້ສຳເລັດພາຍໃນຂອບເຂດວິທີການຂອງພາລະກິດໃນປັດຈຸບັນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ; ມັນຕ້ອງຖືກເຮັດໃຫ້ສຳເລັດຕາມສຽງຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເປັນຈິງໃນປັດຈຸບັນ. ຖ້າປາສະຈາກສິ່ງນີ້, ທຸກສິ່ງກໍ່ຈະສູນເປົ່າ, ຄືກັບການພະຍາຍາມການຕັກນໍ້າດ້ວຍກະຕ່າໄມ້ໄຜ່. ນີ້ແມ່ນຄວາມໝາຍຕົວຈິງຂອງການປະກາດໃຊ້ພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່. ຖ້າຜູ້ຄົນສາມາດປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດ, ຢ່າງໜ້ອຍທີ່ສຸດ ພວກເຂົາກໍ່ຄວນຈະຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າທີ່ແທ້ຈິງຜູ້ເຊິ່ງປາກົດໃນເນື້ອໜັງ ໂດຍບໍ່ສັບສົນ. ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍ່ຄື ຜູ້ຄົນຄວນເຂົ້າໃຈຫຼັກການແຫ່ງການປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດ. ການປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການປະຕິບັດຕາມບຸນຕາມກຳ ຫຼື ຕາມອຳເພີໃຈ, ແຕ່ໝາຍເຖິງການປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດໂດຍມີພື້ນຖານ, ມີຈຸດປະສົງ ແລະ ມີຫຼັກການ. ສິ່ງທຳອິດທີ່ຈະຖືກບັນລຸກໍ່ຄືໃຫ້ນິມິດຂອງເຈົ້າຊັດເຈນ. ຖ້າເຈົ້າມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຖີ່ຖ້ວນກ່ຽວກັບພາລະກິດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໃນເວລາປັດຈຸບັນ ແລະ ຖ້າເຈົ້າເຂົ້າສູ່ວິທີການຂອງພາລະກິດໃນປັດຈຸບັນ, ແລ້ວເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບການຮັກສາພຣະບັນຍັດ. ຖ້າຮອດມື້ທີ່ເຈົ້າເບິ່ງທະລຸແກ່ນແທ້ຂອງພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່ ແລະ ເຈົ້າສາມາດຮັກສາພຣະບັນຍັດນັ້ນໄວ້ໄດ້, ແລ້ວເຈົ້າກໍ່ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ສົມບູນ. ນີ້ແມ່ນຄວາມໝາຍທີ່ແທ້ຈິງຂອງການປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ການຮັກສາພຣະບັນຍັດ. ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະສາມາດປະຕິບັດຄວາມຈິງໄດ້ ຫຼື ບໍ່ ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບວິທີການທີ່ເຈົ້າຮັບຮູ້ແກ່ນແທ້ຂອງພຣະບັນຍັດແຫ່ງຍຸກໃໝ່. ພາລະກິດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຈະປາກົດຕໍ່ມະນຸດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ພຣະເຈົ້າຈະຮຽກຮ້ອງຈາກມະນຸດຫຼາຍຂຶ້ນໄປເລື້ອຍໆ. ສະນັ້ນ, ຄວາມຈິງທີ່ມະນຸດນໍາໄປປະຕິບັດກໍ່ຈະມີຫຼາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ແລະ ຍິ່ງໃຫຍ່ຂຶ້ນ ແລະ ຜົນສະທ້ອນຂອງການຮັກສາພຣະບັນຍັດກໍ່ຈະເລິກເຊິ່ງຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນ. ສະນັ້ນ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ຮັກສາພຣະບັນຍັດໃນເວລາດຽວກັນ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດຄວນລະເລີຍເລື່ອງນີ້; ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມຈິງໃໝ່ ແລະ ພຣະບັນຍັດໃໝ່ເລີ່ມຕົ້ນໄປພ້ອມກັນໃນຍຸກໃໝ່ນີ້.