ຫຼາຍພັນປີໄດ້ຜ່ານໄປ

ແລະ ມະນຸດຊາດກໍຍັງໄດ້ຮັບແສງສະຫວ່າງ

ແລະ ອາກາດທີ່ພຣະເຈົ້າປະທານໃຫ້,

ຍັງຫາຍໃຈຈາກລົມຫາຍໃຈຂອງພຣະເຈົ້າ,

ຍັງຊື່ນຊົມກັບດອກໄມ້,

ນົກ, ປາ ແລະ ແມງໄມ້ທີ່ພຣະເຈົ້າສ້າງຂຶ້ນ

ແລະ ມີຄວາມສຸກກັບສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພຣະເຈົ້າປະທານໃຫ້;

ກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນຍັງຄົງຜັນປ່ຽນໄປມາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ;

ສີ່ລະດູການກໍຜັນປ່ຽນໄປມາຕາມປົກກະຕິ;

ຫ່ານກໍບິນຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າໂຍກຍ້າຍຖິ່ນໃນລະດູໜາວນີ້

ແລະ ບິນກັບຄືນໃນລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນທີ່ຈະມາເຖິງ;

ປາໃນນໍ້າບໍ່ເຄີຍອອກຈາກແມ່ນໍ້າ ແລະ ທະເລສາບ

ເຊິ່ງເປັນບ່ອນອາໄສຂອງພວກເຂົາ;

ຈັກກະຈັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກຮ້ອງສຸດຫົວໃຈ

ຂອງພວກມັນໃນຍາມລະດູຮ້ອນ;

ຈິນາຍໃນກໍຫຍ້າຮ້ອງສຽງຄ່ອຍໆກັບສາຍລົມໃນລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ;

ຫ່ານເຕົ້າໂຮມກັບເປັນຝູງ

ໃນຂະນະທີ່ນົກອິນຊີຍັງຄົງຢູ່ຢ່າງໂດດດ່ຽວ;

ຝູງສິງໂຕລ້ຽງດູພວກມັນເອງໂດຍການອອກລ່າ;

ກວາງໃຫຍ່ບໍ່ອອກຫ່າງຈາກຫຍ້າ ແລະ ດອກໄມ້...

ສິ່ງມີຊີວິດທຸກຊະນິດທ່າມກາງສິ່ງທັງປວງຈາກໄປ

ແລະ ກັບຄືນ ແລະ ກໍຈາກໄປອີກ,

ການປ່ຽນແປງຫຼາຍລ້ານຄັ້ງໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນພິບຕາດຽວ,

ແຕ່ສິ່ງທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງກໍຄືສັນຊາດຕະຍານ

ແລະ ກົດເກນຂອງການເອົາຕົວລອດ.

ພວກເຂົາດຳລົງຊີວິດຢູ່ພາຍໃຕ້ການຈັດກຽມ

ແລະ ການບໍາລຸງລ້ຽງຂອງພຣະເຈົ້າ

ແລະ ບໍ່ມີໃຜສາມາດປ່ຽນແປງສັນຊາດຕະຍານຂອງພວກເຂົາໄດ້

ແລະ ບໍ່ມີໃຜສາມາດທຳລາຍ

ກົດເກນແຫ່ງການເອົາຕົວລອດຂອງພວກເຂົາໄດ້,

ແລະ ບໍ່ມີໃຜສາມາດທຳລາຍ

ກົດເກນແຫ່ງການເອົາຕົວລອດຂອງພວກເຂົາໄດ້.

(ຈາກໜັງສືຕິດຕາມພຣະເມສານ້ອຍ ແລະ ຮ້ອງເພງໃໝ່)​