ໂດຍ ຫຼິວຢີ່, ຈີນ

ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະເປັນຜູ້ເຊື່ອ, ຂ້ອຍລະມັດລະວັງຢູ່ສະເໝີທີ່ຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນບໍ່ພໍໃຈ ແລະ ຂ້ອຍສາມາດເຂົ້າກັນໄດ້ກັບທຸກຄົນ. ຂ້ອຍຕ້ອງການຊ່ວຍເຫຼືອເມື່ອໃດກໍ່ຕາມທີ່ຂ້ອຍເຫັນຄົນໆໜຶ່ງກຳລັງຜ່ານຊ່ວງເວລາທີ່ຍາກລຳບາກ, ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຮູ້ສຶກວ່າຂ້ອຍມີຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ດີ ແລະ ຂ້ອຍເປັນຄົນດີ. ແມ່ນໂດຍການຜະເຊີນກັບການພິພາກສາ ແລະ ການຂ້ຽນຕີແຫ່ງພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຮັບຮູ້ວ່າຂ້ອຍພຽງແຕ່ປົກປ້ອງຄວາມສໍາພັນຂອງຂ້ອຍກັບຄົນອື່ນ ແລະ ຂ້ອຍບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຍຸຕິທໍາ. ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດສະໜັບສະໜູນຫຼັກການແຫ່ງຄວາມຈິງ ຫຼື ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າຈັກເທື່ອ ເມື່ອມັນພົບກັບວິກິດຫຼາຍທີ່ສຸດ. ຂ້ອຍເຫັນວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈຢ່າງເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ຫຼອກລວງ ຜູ້ເຊິ່ງກຽດຊັງພຣະເຈົ້າ. ເມື່ອເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເສຍໃຈ ແລະ ການກຽດຊັງຕົວເອງ, ຂ້ອຍຈຶ່ງເລີ່ມເອົາໃຈໃສ່ໃນການປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມປ່ຽນແປງ.

ຂ້ອຍເຄີຍເຮັດວຽກກັບເອື້ອຍລີ ເມືື່ອຂ້ອຍເປັນຫົວໜ້າທີມງານຫົດນ້ຳຂອງຄຣິດຕະຈັກ. ຫຼັງຈາກຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງ, ຂ້ອຍກໍ່ສັງເກດເຫັນວ່າລາວບໍ່ໄດ້ແບກຮັບພາລະໃດເລີຍໃນໜ້າທີ່ຂອງລາວ ແລະ ບໍ່ໄດ້ດຸໝັ່ນໃນແມ່ນຫຍັງກໍ່ຕາມທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ. ລາວເກືອບຈະບໍ່ເຄີຍຊ່ວຍອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງໃນການແກ້ໄຂບັນຫາຂອງພວກເຂົາ ແລະ ບາງຄັ້ງ ລາວເຖິງກັບສັບສົນເວລາສໍາລັບການເຕົ້າໂຮມ. ຂ້ອຍຕ້ອງການນໍາເອົາສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຂຶ້ນມາເວົ້າ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຂ້ອຍກໍ່ຄິດກ່ຽວກັບວ່າລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດໜ້າທີ່ນັ້ນມາເປັນເວລາດົນສໍ່າໃດ, ສະນັ້ນ ຖ້າຂ້ອຍເວົ້າບາງຢ່າງ ລາວອາດຈະຄິດວ່າຂ້ອຍຮຽກຮ້ອງ ແລະ ເຂັ້ມງວດເກີນໄປ. ລາວມີຄວາມປະທັບໃຈທີ່ດີແທ້ໆຕໍ່ຂ້ອຍ, ສະນັ້ນ ລາວຈະປ່ຽນຄວາມຄິດເຫັນຂອງລາວກ່ຽວກັບຂ້ອຍບໍ ຖ້າຂ້ອຍກ່າວເຖິງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້? ຂ້ອຍຕັດສິນໃຈທີ່ຈະໂອ້ລົມກັບລາວເປັນການສ່ວນຕົວ ເພື່ອວ່າລາວຈະບໍ່ເສຍໜ້າ. ໃນລະຫວ່າງການໂອ້ລົມຂອງພວກເຮົາ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ສື່ສານຄວາມຈິງເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາຕ່າງໆທີ່ລາວມີ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ຂ້ອຍແນະນໍາລາວຢ່າງແນບນຽນວ່າ, “ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດໜ້າທີ່ຂອງເຈົ້າຢ່າງມີປະສິດທິພາບເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້. ເຈົ້າໄດ້ໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້ບໍ? ຖ້າເຈົ້າກໍາລັງດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນສະພາວະທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການດູແລ, ແລ້ວເຈົ້າຈະບໍ່ພຽງແຕ່ເຮັດໜ້າທີ່ຂອງເຈົ້າບໍ່ດີ, ແຕ່ມັນຍັງສາມາດຂວາງທາງເຂົ້າສູ່ຊີວິດຂອງເຈົ້າໄດ້”. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ຂ້ອຍຮູ້ວ່າລາວບໍ່ສົນໃຈ ແລະ ບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ກັບໜ້າທີ່ຂອງລາວ ແລະ ຂ້ອຍຄວນໂອ້ລົມກ່ຽວກັບຄວາມຈິງກັບລາວ ເພື່ອໄຈ້ແຍກທຳມະຊາດຂອງບັນຫາ, ຂ້ອຍຄວນຈັດການ ແລະ ເປີດໂປງລາວ ເພື່ອວ່າລາວຈະສາມາດໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບບັນຫາຂອງລາວ. ແຕ່ຖ້າຂ້ອຍເວົ້າແຮງເກີນໄປ ແລະ ລາວບໍ່ສາມາດຍອມຮັບມັນໄດ້, ຂ້ອຍກໍ່ກັງວົນວ່າມັນຈະທໍາລາຍຄວາມສໍາພັນຂອງພວກເຮົາ ແລະ ລາວອາດຈະບໍ່ພໍໃຈຂ້ອຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້ອຍຈຶ່ງພຽງແຕ່ໂອ້ລົມກັບລາວຢ່າງອົດທົນ.

ຕໍ່ມາ ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນວ່າເອື້ອຍລີມີການແຂ່ງຂັນໃນໜ້າທີ່ຂອງລາວແທ້ໆ ແລະ ພະຍາຍາມເອົາຊະນະຄົນອື່ນຢູ່ສະເໝີ. ລາວຈະຈົມລົງສູ່ຄວາມຄິດລົບ ເມື່ອລາວບໍ່ສາມາດຮັບເອົາຄວາມຊົມເຊີຍຈາກຜູ້ຄົນ. ຂ້ອຍໄດ້ແບ່ງປັນການໂອ້ລົມຕົວຕໍ່ຕົວກັບລາວສອງສາມຄັ້ງ ແລະ ລາວປາກົດວ່າຮັບມັນໄດ້ດີແທ້ໆ, ແຕ່ບໍ່ມີຫຍັງປ່ຽນແປງເລີຍ. ຂ້ອຍຄິດກ່ຽວກັບການລາຍງານສະຖານະການໃຫ້ຜູ້ນໍາ, ແຕ່ຂ້ອຍຢ້ານວ່ານັ້ນຈະເປັນການຫັກຫຼັງເອື້ອຍລີ. ພວກເຮົາຈະສາມາດເຂົ້າກັນໄດ້ແນວໃດ ຫຼັງຈາກທີ່ຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ພໍໃຈ? ພວກເຮົາຮູ້ຈັກກັນຕະຫຼອດເວລາ ແລະ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າມີຂໍ້ດີໃນການຮູ້ຈັກກັນເປັນຢ່າງດີ. ຂ້ອຍຄິດວ່າຂ້ອຍຈະພະຍາຍາມຊ່ວຍລາວຕໍ່ໄປ ແລະ ຖ້າລາວຍັງສືບຕໍ່ໃນທາງນັ້ນ, ຂ້ອຍຍັງມີເວລາລົມກັບຜູ້ນໍາ.

ການປະຕິບັດງານຂອງເອື້ອຍລີໃນໜ້າທີ່ຂອງລາວສືບຕໍ່ຫຼຸດລົງ ແລະ ລາວບໍ່ສາມາດແກ້ໄຂບັນຫາອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ. ຄັ້ງໜຶ່ງ, ເມື່ອກຳລັງພະຍາຍາມແກ້ໄຂບັນຫາຂອງຜູ້ເຊື່ອໃໝ່ໃນການເຕົ້າໂຮມ, ລາວໄດ້ແບ່ງປັນການໂອ້ລົມທີ່ຜິດພ້ຽນ. ພວກເຮົາລົມກ່ຽວກັບເລື່ອງນັ້ນຮ່ວມກັນ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນຕໍ່ມາ ລາວກໍ່ແບ່ງປັນການໂອ້ລົມທີ່ຜິດໆນັ້ນອີກ ເມື່ອລາວພົບກັບບັນຫາປະເພດດຽວກັນ. ບໍ່ພຽງແຕ່ວ່າລາວລົ້ມເຫຼວທີ່ຈະແກ້ໄຂບັນຫາຂອງຜູ້ເຊື່ອໃໝ່, ແຕ່ຍິ່ງນໍາພາພວກເຂົາຢ່າງຜິດໆ. ຂ້ອຍໂທດຕົນເອງແທ້ໆ ເມື່ອຂ້ອຍຄົ້ນພົບກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນ ແລະ ຂ້ອຍຕ້ອງການເປີດໂປງເອື້ອຍລີໃນການເຮັດໜ້າທີ່ຂອງລາວໃນລັກສະນະທີ່ເປັນການຂັດຂວາງ, ແຕ່ຂ້ອຍຄົ້ນພົບວ່າຕົນເອງເວົ້າຕິດຂັດໃນຊ່ວງເວລາທີ່ຂ້ອຍເຫັນລາວ. ຂ້ອຍພຽງແຕ່ບິດເບືອນມັນ, ໂດຍເວົ້າວ່າລາວໄດ້ໂອ້ລົມຢ່າງບໍ່ຖືກຕ້ອງກັບອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ. ຂ້ອຍເວົ້າບໍ່ຊັດເຈນ ແລະ ເວົ້າອ້ອມໄປອ້ອມມາ, ຢ້ານທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ພໍໃຈ ແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວຄິດບໍ່ດີກ່ຽວກັບຂ້ອຍ ຄືກັບວ່າຂ້ອຍເຄັ່ງຄັດເກີນໄປກັບລາວ. ຜົນຕາມມາກໍ່ຄື ລາວບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈໃດເລີຍກ່ຽວກັບຕົນເອງ. ຂ້ອຍເຫັນວ່າລາວບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈດີກ່ຽວກັບສິ່ງຕ່າງໆ ແລະ ບໍ່ເໝາະສົມດີບກັບໜ້າທີ່ການຫົດນ້ຳ, ສະນັ້ນ ຕາມຫຼັກການແລ້ວ ລາວຄວນຈະຖືກປ່ຽນໃຫ້ໄປເຮັດໜ້າທີ່ອື່ນ ແລະ ຂ້ອຍຄວນຈະລາຍງານມັນຕໍ່ຜູ້ນໍາໃຫ້ໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້. ແຕ່ຂ້ອຍປ່ຽນໃຈ, ໂດຍຢ້ານວ່າຂ້ອຍຈະເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ພໍໃຈ ແລະ ຫຼັງຈາກເວລາທັງໝົດທີ່ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ, ພວກເຮົາຈະກາຍມາເປັນສັດຕູແທນທີ່ຈະເປັນໝູ່. ໃນທີ່ສຸດ, ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ຍຶດໝັ້ນຫຼັກການແຫ່ງຄວາມຈິງ ແລະ ຂ້ອຍຖ່ວງດຶງການລາຍງານລາວຕໍ່ຜູ້ນໍາ. ຂ້ອຍຈົບລົງໃນສະພາວະທີ່ຮ້າຍແຮງດ້ວຍຕົນເອງ ເພາະຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເອົາຄວາມຈິງເຂົ້າສູ່ການປະຕິບັດ ແລະ ຂ້ອຍຫຼັບຫູຫຼັບຕາຕໍ່ບັນຫາໃນວຽກງານຂອງຂ້ອຍ. ຂ້ອຍລຶ້ງເຄີຍກັບການປະຕິບັດງານຂອງເອື້ອຍລີ ແລະ ມີຄວາມພໍໃຈ ຕາບໃດທີ່ພວກເຮົາເຂົ້າກັນໄດ້ດີຢ່າງເຜີນໆ. ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຄິດກ່ຽວກັບການສະໜັບສະໜູນວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ບອກຜູ້ນໍາກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ກໍາລັງເກີດຂຶ້ນແທ້ໆ.

ຫຼັງຈາກນັ້ນມື້ໜຶ່ງ, ເອື້ອຍລີກໍ່ຄົ້ນພົບວ່າລາວກຳລັງຖືກເຝົ້າເບິ່ງໂດຍຕຳຫຼວດຜູ້ແຈ້ງຂ່າວຂອງພັກກອມມູນິດຈີນ ແລະ ຖ້າລາວຍັງສືບຕໍ່ປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງລາວ, ແລ້ວລາວກໍ່ສາມາດພາດພິງເຖິງອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຄົນອື່ນ. ຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍເຕັ້ນແຮງ ເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຍິນຂ່າວນີ້. ການຮູ້ສິ່ງນີ້ເປັນບັນຫາທີ່ຮ້າຍແຮງແທ້ໆ, ໃນທີ່ສຸດ ຂ້ອຍກໍ່ແບ່ງປັນສະຖານະການຂອງລາວກັບຜູ້ນໍາ. ບັນດາຜູ້ນຳໄດ້ຂຽນຄຳຕອບທີ່ໜັກແໜ້ນຫຼາຍໃຫ້ກັບຂ້ອຍວ່າ: “ເອື້ອຍລີປະໝາດໃນໜ້າທີ່ຂອງລາວ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງລາວກໍ່ຖືກຊີ້ນໍາຢ່າງຜິດໆ. ສິ່ງນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ສ້າງການຂັດຂວາງມາດົນແລ້ວ, ແຕ່ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ລາຍງານເລື່ອງນີ້ຕັ້ງແຕ່ດົນ. ເຈົ້າພຽງແຕ່ເດີນຕາມເສັ້ນທາງສາຍກາງ ແລະ ປະຕິບັດຕາມຫຼັກການຂອງການເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ. ສິ່ງນີ້ໄດ້ຖ່ວງດຶງ ແລະ ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ກັບວຽກໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ. ເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງໄຕ່ຕອງ ແລະ ຮູ້ຈັກຕົນເອງແທ້ໆ”. ພວກເຂົາຍັງແນບຕິດບົດຄັດຕອນຈາກຄຳເທດສະໜາຈາກເບື້ອງເທິງ: “ຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈລົ້ມເຫຼວໃນການໃຊ້ການແຍກແຍະຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາຮູ້ຈັກຫຼັກການແຫ່ງຄວາມຈິງເປັນຢ່າງດີ ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ສະໜັບສະໜູນພວກມັນ. ໃນແມ່ນຫຍັງກໍ່ຕາມທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາເຖິງກັບປະຖິ້ມຫຼັກການແຫ່ງຄວາມຈິງ, ພຽງແຕ່ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວຂອງພວກເຂົາເອງ. ເມື່ອຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈເຫັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ກຳລັງເຮັດການຊົ່ວ, ພວກເຂົາຮູ້ວ່າການກະທໍາເຫຼົ່ານີ້ຂັດຂວາງວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ລົບກວນຊີວິດແຫ່ງຄຣິດຕະຈັກ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ເວົ້າຫຍັງເລີຍ, ຢ້ານທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ພໍໃຈ. ພວກເຂົາບໍ່ເປີດໂປງ ຫຼື ລາຍງານກ່ຽວກັບພວກເຂົາ. ພວກເຂົາຂາດຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຍຸຕິທຳ ຫຼື ຄວາມຮັບຜິດຊອບຢ່າງສົມບູນ. ຜູ້ຄົນແບບນີ້ບໍ່ເໝາະສົມທີ່ຈະປະຕິບັດໜ້າທີ່ໃດໜຶ່ງໃນຄຣິດຕະຈັກ, ພວກເຂົາບໍ່ມີຫຍັງດີເລີຍ. ຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈປາກົດຄືກັບວ່າຊື່ສັດ ແລະ ຄົນອື່ນຄິດວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນດີທີ່ມີຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ດີ ແລະ ຜູ້ນຳ ແລະ ຜູ້ເຮັດວຽກບາງຄົນກໍ່ເຖິງກັບປູກຝັງພວກເຂົາ. ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ໂງ່ແທ້ໆ. ຢ່າພະຍາຍາມປູກຝັງຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດສຳເລັດຫຍັງໄດ້. ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ພວກເຂົາບໍ່ຮັກຄວາມຈິງ ຫຼື ຍອມຮັບຄວາມຈິງ, ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າເຖິງການນໍາຄວາມຈິງເຂົ້າສູ່ການປະຕິບັດເລີຍ. ນີ້ຄືເຫດຜົນທີ່ພຣະເຈົ້າກຽດຊັງຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈເໜືອສິ່ງອື່ນໃດ. ຖ້າຜູ້ຄົນດັ່ງກ່າວບໍ່ກັບໃຈແທ້ໆ, ພວກເຂົາຈະຖືກກໍາຈັດ” (ຄັດຈາກການຈັດກຽມພາລະກິດ). ການທີ່ຜູ້ນໍາລິຮານ ແລະ ຈັດການຢ່າງຮຸນແຮງແບບນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ເຈັບປວດຫຼາຍສຳລັບຂ້ອຍ, ໂດຍສະເພາະເມື່ອຂ້ອຍເຫັນຄຳວ່າ “ຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ”. ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດກັ້ນນໍ້າຕາຂອງຂ້ອຍໄວ້ໄດ້: ຂ້ອຍໄດ້ເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈໄດ້ແນວໃດ? ພຣະເຈົ້າກຽດຊັງຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ. ພວກເຂົາບໍ່ມີຫຍັງດີ ແລະ ຈະຖືກກຳຈັດ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຜິດຫວັງຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ ແລະ ບໍ່ສາມາດທົນຮັບຮູ້ຂໍ້ແທ້ຈິງທີ່ວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ, ເຖິງແມ່ນຂ້ອຍໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈເຮັດ. ຜ່ານນໍ້າຕາຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍກ່າວຄໍາອະທິຖານນີ້ຫາພຣະເຈົ້າວ່າ: “ໂອ ພຣະເຈົ້າ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຂັດຂວາງວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າໂດຍການບໍ່ປະຕິບັດຄວາມຈິງ. ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຜູ້ນໍາກໍ່ບໍ່ຜິດທີ່ຈັດການກັບຂ້ານ້ອຍ. ແຕ່ຂ້ານ້ອຍຍັງບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບຕົນເອງ. ໄດ້ໂປດສ່ອງແສງໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ ແລະ ຊີ້ນໍາໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຮູ້ຈັກຕົວເອງ”.

ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ອະທິຖານ, ຂ້ອຍໄດ້ອ່ານສິ່ງນີ້ໃນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າ: “ບາງຄົນໂອ້ອວດສະເໝີວ່າຕົນເອງມີຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ດີ, ອ້າງວ່າບໍ່ເຄີຍເຮັດຫຍັງທີ່ບໍ່ດີຈັກເທື່ອ, ລັກຊັບສິນຂອງຄົນອື່ນ ຫຼື ໂລບເອົາສິ່ງຂອງໆຄົນອື່ນ. ພວກເຂົາຍັງໄປໄກເຖິງຂັ້ນເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກໃຊ້ຈ່າຍຂອງພວກເຂົາເອງເມື່ອມີການຂັດແຍ່ງເລື່ອງຜົນປະໂຫຍດ, ມັກທີ່ຈະປະສົບກັບຄວາມສູນເສຍ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍເວົ້າຫຍັງບໍ່ດີກ່ຽວກັບໃຜພຽງເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນຄິດວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນດີ. ແນວໃດກໍຕາມ, ເມື່ອປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ, ພວກເຂົາເຈົ້າເລ່ ແລະ ລື່ນໄຫຼ, ວາງແຜນອຸບາຍເພື່ອຕົນເອງຢູ່ສະເໝີ. ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍຄິດເຖິງຜົນປະໂຫຍດໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ, ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍປະຕິບັດຢ່າງຮີບດ່ວນຕໍ່ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າປະຕິບັດຢ່າງຮີບດ່ວນ ຫຼື ຄິດແບບທີ່ພຣະເຈົ້າຄິດ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍສາມາດປະຖິ້ມຜົນປະໂຫຍດຂອງພວກເຂົາເພື່ອປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນໄດ້. ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍປະຖິ້ມຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນເອງຈັກເທື່ອ. ແມ່ນແຕ່ເມື່ອພວກເຂົາເຫັນຄົນຊົ່ວຊ້າກຳລັງເຮັດຄວາມຊົ່ວຢູ່, ພວກເຂົາກໍບໍ່ເປີດໂປງພວກເຂົາ; ພວກເຂົາບໍ່ມີຫຼັກການໃດເລີຍ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ດີ. ຈົ່ງຢ່າໃສ່ໃຈກັບສິ່ງທີ່ຄົນເຊັ່ນນັ້ນເວົ້າ; ເຈົ້າຕ້ອງເບິ່ງວ່າລາວໃຊ້ຊີວິດແນວໃດ, ລາວເປີດເຜີຍຫຍັງ ແລະ ທັດສະນະຄະຕິຂອງລາວເປັນແນວໃດເມື່ອລາວປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງລາວ ລວມເຖິງວ່າສະພາວະພາຍໃນຂອງລາວເປັນແນວໃດ ແລະ ສິ່ງທີ່ລາວຮັກ. ຖ້າຄວາມຮັກຂອງລາວຕໍ່ຊື່ສຽງ ແລະ ໂຊກລາບຂອງຕົວລາວເອງເກີນຄວາມຈົ່ງຮັກພັກດີຂອງລາວທີ່ມີຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ຖ້າຄວາມຮັກຂອງລາວຕໍ່ຊື່ສຽງ ແລະ ໂຊກລາບຂອງຕົວລາວເອງເກີນຜົນປະໂຫຍດຂອງພຣະເຈົ້າ ຫຼື ຖ້າຄວາມຮັກຂອງລາວຕໍ່ຊື່ສຽງ ແລະ ໂຊກລາບຂອງຕົວລາວເອງເກີນຄວາມຄໍານຶງທີ່ລາວສະແດງອອກຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ລາວກໍ່ບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ມີຄວາມເປັນມະນຸດສະທຳ” (ຄັດຈາກບົດ “ມອບຫົວໃຈທີ່ແທ້ຈິງຂອງເຈົ້າໃຫ້ພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າກໍຈະສາມາດໄດ້ຮັບຄວາມຈິງ” ໃນໜັງສືການບັນທຶກບົດສົນທະນາຂອງພຣະຄຣິດກ່ຽວກັບຍຸກສຸດທ້າຍ). “ຫຼາຍຄົນເຊື່ອວ່າການເປັນຄົນດີນັ້ນເປັນເລື່ອງງ່າຍແທ້ໆ ແລະ ພຽງແຕ່ຕ້ອງເວົ້າໃຫ້ໜ້ອຍລົງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ, ມີຈິດໃຈດີ ແລະ ບໍ່ມີເຈດຕະນາທີ່ບໍ່ດີໃດໆ. ພວກເຂົາເຊື່ອວ່າສິ່ງນີ້ຈະຮັບປະກັນວ່າພວກເຂົາຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງບໍ່ວ່າພວກເຂົາເຈົ້າຈະໄປໃສກໍຕາມ, ວ່າຜູ້ຄົນຈະມັກພວກເຂົາ ແລະ ມັນດີພໍແລ້ວທີ່ຈະເປັນພຽງຄົນແບບນັ້ນ. ພວກເຂົາຍັງໄປໄກເຖິງຂັ້ນບໍ່ຕ້ອງການສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ; ພວກເຂົາພໍໃຈພຽງແຕ່ກັບການເປັນຄົນດີ. ພວກເຂົາຄິດວ່າບັນຫາຂອງການສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ ແລະ ການຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້ານັ້ນຊັບຊ້ອນເກີນໄປ; ພວກເຂົາຄິດວ່າມັນຕ້ອງການຄວາມເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງຫຼາຍຢ່າງ ແລະ ໃຜສາມາດເຮັດສິ່ງນັ້ນໃຫ້ສຳເລັດໄດ້? ພວກເຂົາພຽງແຕ່ຕ້ອງການເດີນຕາມເສັ້ນທາງທີ່ງ່າຍກວ່າ ເຊິ່ງນັ້ນກໍຄື ການເປັນຄົນດີ ແລະ ການປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນ ແລະ ຄິດວ່າເທົ່ານັ້ນກໍຈະພຽງພໍແລ້ວ. ຕຳແໜ່ງນີ້ເໝາະສົມບໍ? ການເປັນຄົນດີແມ່ນງ່າຍແທ້ບໍ? ພວກເຈົ້າຈະພົບເຫັນຄົນດີຫຼາຍຢູ່ໃນສັງຄົມທີ່ເວົ້າໃນລັກສະນະທີ່ສູງສົ່ງຫຼາຍ ແລະ ເຖິງວ່າຕາມພາຍນອກແລ້ວ ພວກເຂົາເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ, ແຕ່ເລິກລົງໄປແລ້ວ ພວກເຂົາຫຼອກລວງ ແລະ ເຈົ້າເລ່. ໂດຍສະເພາະແລ້ວ, ພວກເຂົາສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າລົມພັດໄປທາງໃດ ແລະ ພວກເຂົາມີຄວາມນຸ້ມນວນ ແລະ ເປັນສາກົນໃນຄາລົມຂອງພວກເຂົາ. ຕາມທີ່ຂ້ອຍເຫັນ, ‘ຄົນດີ’ ເຊັ່ນນັ້ນເປັນຄົນຈອມປອມ, ເປັນຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ; ຄົນເຊັ່ນນັ້ນພຽງແຕ່ທຳທ່າເປັນຄົນດີ. ທຸກຄົນທີ່ຍຶດຕິດຢູ່ກັບສື່ກາງທີ່ມີຄວາມສຸກລ້ວນແຕ່ເປັນບາບທີ່ສຸດ. ພວກເຂົາພະຍາຍາມບໍ່ລ່ວງເກີນຜູ້ໃດ, ພວກເຂົາເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ, ພວກເຂົາເຂົ້າກັບສິ່ງຕ່າງໆ ແລະ ບໍ່ມີໃຜສາມາດເບິ່ງຜ່ານພວກເຂົາໄດ້. ຄົນແບບນັ້ນຄືຊາຕານທີ່ມີຊີວິດຢູ່!” (ພຣະທຳ, ເຫຼັ້ມທີ 3. ບົດບັນທຶກການສົນທະນາຂອງພຣະຄຣິດແຫ່ງຍຸກສຸດທ້າຍ. ໂດຍການປະຕິບັດຄວາມຈິງເທົ່ານັ້ນ, ຄົນໆໜຶ່ງຈິ່ງສາມາດປະຖິ້ມໂສ້ລ່າມຂອງອຸປະນິໄສອັນເສື່ອມຊາມໄດ້). ທຸກສິ່ງໃນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າໂຈມຕີຂ້ອຍໄດ້ຖືກຈຸດແທ້ໆ ແລະ ຂ້ອຍກໍ່ເຊື່ອໝັ້ນຢ່າງສຸດຂີດ. ຂ້ອຍເຫັນວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ, ເປັນ “ຄົນດີ” ໃນທຸກໆດ້ານ. ຂ້ອຍລະມັດລະວັງຫຼາຍໃນການເຮັດວຽກຂອງຂ້ອຍກັບເອື້ອຍລີ ເພື່ອປົກປ້ອງຄວາມສໍາພັນຂອງພວກເຮົາ. ເມື່ອຂ້ອຍເຫັນວ່າລາວບໍ່ໄດ້ແບກຮັບພາລະໃນຮັບໜ້າທີ່ຂອງລາວ ແລະ ເຮັດຜິດຢູ່ສະເໝີ, ລາວກຳລັງຍາດຊິງເພື່ອຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຢູ່ສະເໝີ ແລະ ກຳລັງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ, ຂ້ອຍກໍ່ຄວນຈະໂອ້ລົມກັບລາວ ແລະ ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງສິ່ງນີ້ໃນທັນທີ. ແຕ່ຍ້ອນຢ້ານທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ພໍໃຈ, ຂ້ອຍພຽງແຕ່ບິດເບືອນບັນຫາກັບລາວ. ສິ່ງນີ້ບໍ່ໄດ້ເປັນປະໂຫຍດ ຫຼື ເປັນຄວາມຮັກສຳລັບລາວ, ມັນອັນຕະລາຍ. ຂ້ອຍຮູ້ວ່າຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງລາວບິດບ້ຽວ ແລະ ລາວບໍ່ເໝາະສົມທີ່ຈະເຮັດໜ້າທີ່ໃນການຫົດນ້ຳ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການທໍາຮ້າຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງລາວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວຄິດບໍ່ດີກ່ຽວກັບຂ້ອຍ, ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຖ່ວງດຶງການລາຍງານສິ່ງນີ້ຕໍ່ຜູ້ນໍາ. ຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ມີຄົນທີ່ປະໝາດດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ບິດບ້ຽວ ແລະ ມີຂໍ້ຜິດພາດ ເພື່ອປະຕິບັດໜ້າທີ່ໃນການຫົດນ້ຳ ແລະ ຂັດຂວາງວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ. ຂ້ອຍໄດ້ກາຍເປັນໜຶ່ງໃນລູກນ້ອງຂອງຊາຕານ ແລະ ຂັດຂວາງວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າຢ່າງຮຸນແຮງ. ໃນຄວາມເຊື່ອຂອງຂ້ອຍ, ໃນທາງຜິວເຜີນ ຂ້ອຍໄດ້ປະຖິ້ມຄອບຄົວ ແລະ ອາຊີບຂອງຂ້ອຍໄວ້ຂ້າງຫຼັງ, ເຮັດວຽກໝົດມື້ໝົດຄືນ ແລະ ໄດ້ຈ່າຍເງິນລາຄາ, ແຕ່ເມື່ອມີບັນຫາເກີດຂຶ້ນ, ຂ້ອຍກໍ່ພຽງແຕ່ວາງແຜນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຂ້ອຍເອງ ແລະ ບໍ່ໄດ້ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າເລີຍ. ຂ້ອຍເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ມີຫົວໃຈ ແລະ ຈິດໃຈໜຶ່ງດຽວກັບພຣະອົງ. ຂ້ອຍຈະເອີ້ນຕົນເອງວ່າຜູ້ເຊື່ອໄດ້ແນວໃດ? ຂ້ອຍບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າ! ຂ້ອຍພັງທະລາຍກັບຄວາມທຸກທໍລະມານໃນຄວາມຄິດນີ້ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເສຍໃຈທີ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ສະໜັບສະໜູນຫຼັກການແຫ່ງຄວາມຈິງ ຫຼື ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ.

ຕໍ່ມາ ຂ້ອຍໄດ້ອ່ານສິ່ງນີ້ໃນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າ: “ຊາຕານເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນເສື່ອມຊາມຜ່ານການສຶກສາ ແລະ ອິດທິພົນຂອງລັດຖະບານແຫ່ງຊາດ ແລະ ຂອງຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງ ແລະ ຍິ່ງໃຫຍ່. ຄຳເວົ້າທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນທຳມະຊາດໃນຂອງມະນຸດ. ‘ທຸກຄົນເຮັດເພື່ອຕົນເອງ ແລະ ເຫັນແກ່ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ’ ແມ່ນຄໍາເວົ້າຂອງຊາຕານທີ່ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີ ທີ່ຖືກປູກຝັງໃນທຸກຄົນ ແລະ ໄດ້ກາຍເປັນຊີວິດຂອງມະນຸດ. ມີຄໍາເວົ້າອື່ນໆກ່ຽວກັບປັດຊະຍາສໍາລັບການດໍາລົງຊີວິດທີ່ຍັງຄືກັບຄໍາເວົ້ານີ້. ຊາຕານໃຊ້ວັດທະນະທໍາທາງປະເພນີຂອງຊາດເພື່ອສຶກສາອົບຮົມ, ຫຼອກລວງ ແລະ ເຮັໃດຫ້ຜູ້ຄົນເສື່ອມຊາມ, ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊາດຕົກຢູ່ໃນ ແລະ ຖືກອ້ອມໄປດ້ວຍຂຸມນາຮົກແຫ່ງການທໍາລາຍລ້າງທີ່ບໍ່ມີຂອບເຂດ ແລະ ໃນທີ່ສຸດແລ້ວ ຜູ້ຄົນຈະຖືກທໍາລາຍໂດຍພຣະເຈົ້າ ຍ້ອນພວກເຂົາຮັບໃຊ້ຊາຕານ ແລະ ຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ. ຈົ່ງຈິນຕະນາການວ່າ ກໍາລັງຖາມຄໍາຖາມລຸ່ມນີ້ກັບບາງຄົນທີ່ເຄື່ອນໄຫວໃນສັງຄົມເປັນທົດສະວັດ: ‘ຖ້າເຈົ້າໄດ້ດໍາລົງຊີວິດໃນໂລກເປັນເວລາດົນນານ ແລະ ໄດ້ບັນລຸຫຼາຍສິ່ງ, ຄໍາເວົ້າຫຼັກໆທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ເຈົ້າດໍາລົງຕາມແມ່ນຫຍັງ?’ ເຂົາອາດເວົ້າວ່າ ‘ສິ່ງທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດແມ່ນ “ເຈົ້າໜ້າທີ່ຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ສິ່ງຕ່າງໆຫຍຸ້ງຍາກສຳລັບຜູ້ທີ່ມີຂອງປະທານ ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດ”’. ຄໍາເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນຕົວແທນຂອງທໍາມະຊາດຂອງບຸກຄົນນັ້ນບໍ? ການໃຊ້ວິທີການໃດກໍຕາມທີ່ໄຮ້ສິນທຳເພື່ອຮັບເອົາຕໍາແໜ່ງໄດ້ກາຍມາເປັນທໍາມະຊາດຂອງເຂົາ ຄວາມສຳເລັດທາງດ້ານການງານ ແລະ ອາຊີບແມ່ນຊີວິດຂອງເຂົາ. ຍັງມີພິດຂອງຊາຕານຫຼາຍໃນຊີວິດຂອງຜູ້ຄົນ ໃນການປະພຶດ ແລະ ພຶດຕິກຳ; ພວກເຂົາເກືອບບໍ່ມີຄວາມຈິງເລີຍ. ຍົກຕົວຢ່າງ: ປັດຊະຍາສໍາລັບການດໍາລົງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ວິທີທາງຂອງພວກເຂົາໃນການເຮັດສິ່ງຕ່າງໆ ແລະ ຄະຕິຊີວິດຂອງພວກເຂົາແມ່ນລ້ວນແລ້ວແຕ່ເຕັມໄປດ້ວຍພິດຈາກມັງກອນແດງຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ພວກເຂົາທຸກຄົນແມ່ນມາຈາກຊາຕານ. ສະນັ້ນ, ທຸກສິ່ງທີ່ໄຫຼຜ່ານກະດູກ ແລະ ເລືອດຂອງຜູ້ຄົນແມ່ນທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງຊາຕານ. ເຈົ້າໜ້າທີ່ທັງໝົດເຫຼົ່ານັ້ນ ເຊິ່ງແມ່ນຜູ້ທີ່ມີອໍານາດ ແລະ ຜູ້ທີ່ມີຄວາມສໍາເລັດທາງສັງຄົມຫຼາຍ ແມ່ນມີເສັ້ນທາງ ແລະ ຄວາມລັບແຫ່ງຄວາມສໍາເລັດຂອງພວກເຂົາເອງ. ຄວາມລັບດັ່ງກ່າວບໍ່ແມ່ນສິ່ງຕາງໜ້າຂອງທໍາມະຊາດຂອງພວກເຂົາຢ່າງຄົບຖ້ວນບໍ? ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດສິ່ງຍິ່ງໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວໃນໂລກ ແລະ ບໍ່ມີໃຜສາມາດເຫັນທະລຸແຜນການ ແລະ ກົນອຸບາຍທີ່ຖືກວາງຢູ່ເບື້ອງຫຼັງສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນເລີຍ. ນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ທໍາມະຊາດຂອງພວກເຂົາມີເງື່ອນງໍາ ແລະ ເປັນພິດຮ້າຍແຮງສໍ່າໃດ. ມະນຸດຊາດຖືກຊາຕານເຮັດໃຫ້ເສື່ອມຊາມຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ພິດຂອງຊາຕານແມ່ນໄຫຼຜ່ານເລືອດຂອງທຸກຄົນ ແລະ ມັນສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ທໍາມະຊາດຂອງມະນຸດເສື່ອມຊາມ, ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຕໍ່ຕ້ານການປ່ຽນແປງ, ເຕັມໄປດ້ວຍ ແລະ ຈົມຢູ່ໃນປັດຊະຍາຂອງຊາຕານ. ທັງໝົດນັ້ນແມ່ນທໍາມະຊາດທີ່ທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະເຈົ້າ. ນີ້ຄືເຫດຜົນທີ່ຜູ້ຄົນຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ ແລະ ຢືນຢູ່ຝ່າຍກົງກັນຂ້າມກັບພຣະເຈົ້າ” (ພຣະທຳ, ເຫຼັ້ມທີ 3. ບົດບັນທຶກການສົນທະນາຂອງພຣະຄຣິດແຫ່ງຍຸກສຸດທ້າຍ. ວິທີຮູ້ຈັກທໍາມະຊາດຂອງມະນຸດ). ສິ່ງທີ່ພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າເປີດເຜີຍໄດ້ສະແດງໃຫ້ຂ້ອຍເຫັນວ່າ ໃນຖານະທີ່ເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ, ຂ້ອຍໄດ້ຖືກນໍາພາຢ່າງຜິດໆ ແລະ ຖືກຄວບຄຸມໂດຍປັດຊະຍາຂອງຊາຕານ, ເຊັ່ນ: “ມະນຸດທຸກຄົນເຮັດເພື່ອຕົນເອງ ແລະ ເຫັນແກ່ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ”, “ໝູ່ເພື່ອນອີກຄົນໜຶ່ງໝາຍເຖິງເສັ້ນທາງອີກເສັ້ນໜຶ່ງ”, “ໃບໜ້າທີ່ຄຸ້ນເຄີຍນຳເອົາຜົນປະໂຫຍດມາໃຫ້”, “ມັນເປັນການດີກວ່າທີ່ຈະເວົ້າໃຫ້ໜ້ອຍໆ ເມື່ອເຈົ້າຮູ້ວ່າມີບາງສິ່ງຜິດພາດ” ແລະ “ຢ່າຕີຜູ້ຄົນລຸ່ມສາຍແອວຈັກເທື່ອ”. ປັດຊະຍາເຫຼົ່ານີ້ຂອງຊາຕານໄດ້ຝັງເລິກຢູ່ໃນຕົວຂ້ອຍ ແລະ ຂ້ອຍດໍາລົງຊີວິດຕາມສິ່ງເຫຼົ່ານີ້. ຂ້ອຍກາຍເປັນຄົນເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ມີເລ່ຫຼ່ຽມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ຍ້ອນກັບໄປກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ, ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຮັດແມ່ນຫຍັງກໍ່ຕາມທີ່ຈະເຮັດຄົນໃດໜຶ່ງບໍ່ພໍໃຈ. ໃນທຸລະກິດ, ຂ້ອຍເວົ້າແມ່ນຫຍັງກໍ່ຕາມທີ່ຜູ້ຄົນຕ້ອງການໄດ້ຍິນ ແລະ ຮູ້ສຶກວ່າການດໍາເນີນໄປຕາມປັດຊະຍາເຫຼົ່ານັ້ນຂອງຊາຕານເປັນວິທີການດໍາລົງຊີວິດທີ່ສະຫຼາດ, ການປະພຶດຕົວດ້ວຍວິທີນັ້ນສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມສາມາດ ແລະ ຂ້ອຍເຖິງກັບໂອ້ອວດ. ຫຼັງຈາກທີ່ກາຍມາເປັນຜູ້ເຊື່ອ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເອົາຄວາມຈິງມາປະຕິບັດ, ແຕ່ສືບຕໍ່ດໍາລົງຊີວິດໂດຍພິດເຫຼົ່ານີ້ຂອງຊາຕານ. ຂ້ອຍເຫັນວ່າເອື້ອຍລີກຳລັງສະແດງຄວາມເສື່ອມຊາມໃນໜ້າທີ່ຂອງລາວ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຊີ້ໃຫ້ລາວເຫັນເຖິງສິ່ງນີ້ໃນການໂອ້ລົມ. ໂດຍສະເພາະແລ້ວ ຂ້ອຍບໍ່ກ້າທີ່ຈະເປີດໂປງ ຫຼື ໄຈ້ແຍກຄວາມເສື່ອມຊາມຂອງລາວ, ພຽງແຕ່ກ່າວເຖິງເລື່ອງນີ້ຕໍ່ລາວເປັນບາງຄັ້ງບາງຄາວ ຍ້ອນຢ້ານຫຼາຍທີ່ຈະທໍາລາຍຄວາມສໍາພັນຂອງພວກເຮົາ ຖ້າຂ້ອຍບອກຄວາມຈິງ. ເມື່ອຂ້ອຍເຫັນລາວກຳລັງຂັດຂວາງວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ລາຍງານສິ່ງນີ້ຕໍ່ຜູ້ນໍາຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ຄິດວ່າການແບ່ງປັນສະຖານະການດັ່ງກ່າວຈະເປັນການກ່າວຟ້ອງລາວ, ແທງລາວຢູ່ທາງຫຼັງ. ຂ້ອຍຊ່າງໂງ່ຫຼາຍ! ການລາຍງານບັນຫາໜຶ່ງແມ່ນການສະໜັບສະໜູນວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ, ມັນຖືກຕ້ອງ ແລະ ເໝາະສົມ ແລະ ມັນຍຸຕິ ທຳ. ມັນຍັງຈະເຮັດໃຫ້ຄຣິດຕະຈັກມີໂອກາດທີ່ຈະຈັດແຈງໃຫ້ເອື້ອຍລີຮັບໜ້າທີ່ທີ່ເໝາະສົມກັບຄວາມສາມາດ ແລະ ວຸດທິພາວະຂອງລາວ. ສິ່ງນີ້ຈະເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ທັງເອື້ອຍລີ ແລະ ຄຣິດຕະຈັກ, ແຕ່ຂ້ອຍຄິດວ່າມັນເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ. ຂ້ອຍຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງຄືອັນຕະລາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ພິດເຫຼົ່ານີ້ຂອງຊາຕານມີຕໍ່ຜູ້ຄົນ. ພວກເຂົາໄດ້ຫຼອກລວງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເສື່ອມຊາມຈົນເຖິງຂັ້ນທີ່ທັດສະນະຂອງຂ້ອຍຕໍ່ກັບສິ່ງຕ່າງໆໄດ້ຖືກບິດເບືອນ ແລະ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກແຍກແຍະສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງຈາກສິ່ງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ສິ່ງທີ່ຢູ່ເທິງຈາກສິ່ງທີ່ຢູ່ລຸ່ມ. ຂ້ອຍເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ເປັນຕາລັງກຽດ ແລະ ພຽງແຕ່ເຮັດວຽກເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຂ້ອຍເອງເທົ່ານັ້ນ. ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດສິ່ງຕ່າງໆໂດຍບໍ່ມີຫຼັກການທັງສິ້ນ, ໂດຍບໍ່ມີຈຸດຢືນ. ຂ້ອຍຂາດຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຍຸຕິທໍາ ແລະ ບໍ່ໄດ້ດໍາລົງຊີວິດຕາມລັກສະນະຂອງມະນຸດທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນແຕ່ໜ້ອຍດຽວ. ການຮັບຮູ້ສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມລັງກຽດ ແລະ ຄວາມກຽດຊັງສຳລັບປັດຊະຍາເຫຼົ່ານັ້ນຂອງຊາຕານ ແລະ ແນວຄິດທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈຂອງຂ້ອຍເອງ. ຂ້ອຍກຽດຊັງວິທີທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງການເປັນແບບນັ້ນອີກຕໍ່ໄປແທ້ໆ, ຈາກກົ້ນເລິກຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ. ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການຖືກຕົວະໃຫ້ເປັນຄົນໂງ່ຈ້າ ແລະ ຖືກທຳລາຍໂດຍຊາຕານອີກຕໍ່ໄປ. ຂ້ອຍຍັງຮູ້ສຶກວ່າການປະຕິບັດຄວາມຈິງມີຄ່າຫຼາຍສໍ່າໃດ ແລະ ດ້ວຍເຫດນີ້ ຂ້ອຍຈຶ່ງເລີ່ມສະແຫວງຫາຄວາມຈິງໃນທັນທີ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາຂອງຂ້ອຍໃນການເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ.

ຂ້ອຍໄດ້ອ່ານສິ່ງນີ້ໃນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າໃນການສະແຫວງຫາຂອງຂ້ອຍ: “ຕ້ອງມີມາດຕະຖານສໍາລັບການມີຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ດີ. ມັນບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຍ່າງໄປຕາມເສັ້ນທາງຂອງຄວາມພໍປະມານ, ບໍ່ຍຶດຕິດກັບຫຼັກການ, ພະຍາຍາມບໍ່ເຮັດໃຫ້ໃຜຂຸ່ນເຄືອງໃຈ, ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມໂປດປານຢູ່ທຸກບ່ອນທີ່ເຈົ້າໄປ, ນິ້ມນວນ ແລະ ລຽບງ່າຍກັບທຸກຄົນທີ່ເຈົ້າພົບ ແລະ ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ສຶກດີ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນມາດຕະຖານ. ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືມາດຕະຖານ? ມັນລວມເຖິງການປະຕິບັດຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ຄົນອື່ນ ແລະ ເຫດການຕ່າງໆດ້ວຍໃຈຈິງ, ສາມາດຮັບຜິດຊອບ ແລະ ເຮັດສິ່ງທັງໝົດນີ້ໃນລັກສະນະທີ່ຊັດເຈນໃຫ້ທຸກຄົນໄດ້ເຫັນ ແລະ ຮູ້ສຶກ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ພຣະເຈົ້າຄົ້ນຫາຫົວໃຈຂອງຜູ້ຄົນ ແລະ ຮູ້ຈັກພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນ” (ຄັດຈາກບົດ “ມອບຫົວໃຈທີ່ແທ້ຈິງຂອງເຈົ້າໃຫ້ພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າກໍຈະສາມາດໄດ້ຮັບຄວາມຈິງ” ໃນໜັງສືການບັນທຶກບົດສົນທະນາຂອງພຣະຄຣິດກ່ຽວກັບຍຸກສຸດທ້າຍ). “ຄົນທີ່ດີໂດຍທຳມະຊາດເປັນຄົນດີຢ່າງແທ້ຈິງບໍ? ຄົນແບບໃດທີ່ພຣະເຈົ້າເຫັນວ່າເປັນຄົນດີທີ່ມີຄວາມຈິງຢ່າງແທ້ຈິງ? ກ່ອນອື່ນໝົດ, ຄົນໆໜຶ່ງຕ້ອງເຂົ້າໃຈຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງ. ປະການທີສອງ, ຄົນໆໜຶ່ງຕ້ອງສາມາດນຳຄວາມຈິງເຂົ້າສູ່ການປະຕິບັດ ໂດຍອີງໃສ່ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຄົນໆໜຶ່ງກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນ... ນັ້ນກໍຄື ໃນເວລາທີ່ຄົນນີ້ຄົ້ນພົບວ່າພວກເຂົາມີບັນຫາ, ພວກເຂົາສາມາດມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າເພື່ອຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂ ແລະ ສາມາດຮັກສາຄວາມສຳພັນປົກກະຕິກັບພຣະອົງໄດ້. ຄົນເຊັ່ນນັ້ນອາດຈະອ່ອນແອ ແລະ ເສື່ອມຊາມ ພ້ອມທັງກະບົດ ແລະ ອາດຈະເປີດເຜີຍອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມທຸກຮູບແບບ ເຊັ່ນ: ຄວາມອວດດີ, ການຖືວ່າຕົນເອງຊອບທຳ, ຄວາມຄົດໂກງ ແລະ ຄວາມຫຼອກລວງ. ແນວໃດກໍຕາມ, ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ທົບທວນຕົວເອງ ແລະ ຮູ້ເຫັນໃນສິ່ງເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຂົາກໍສາມາດແກ້ໄຂພວກມັນໄດ້ທັນເວລາ ແລະ ຫັນກັບຄືນ. ນີ້ແມ່ນຄົນແບບໃດ? (ຄົນທີ່ຮັກຄວາມຈິງ). ນີ້ແມ່ນຄົນທີ່ຮັກຄວາມຈິງ ແລະ ປະຕິບັດຄວາມຈິງ; ໃນສາຍຕາຂອງພຣະເຈົ້າ, ຄົນເຊັ່ນນີ້ເປັນຄົນດີ” (ພຣະທຳ, ເຫຼັ້ມທີ 3. ບົດບັນທຶກການສົນທະນາຂອງພຣະຄຣິດແຫ່ງຍຸກສຸດທ້າຍ. ມີແຕ່ຄົນທີ່ປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາດ້ວຍສຸດຫົວໃຈ, ຈິດໃຈ ແລະ ຈິດວິນຍານເທົ່ານັ້ນຈຶ່ງເປັນຄົນທີ່ຮັກພຣະເຈົ້າ). ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຂ້ອຍກໍ່ຄິດຫາອີກຂໍ້ຄວາມໜຶ່ງໃນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າອົງຊົງລິດທານຸພາບສູງສຸດວ່າ: “ໃນຄຣິສຕະຈັກ ຈົ່ງຢືນເປັນພະຍານໃຫ້ເຮົາຢ່າງໝັ້ນຄົງ ແລະ ຈົ່ງຢືນຢັນດ້ວຍຄວາມຈິງ; ຖືກກໍຄືຖືກ ແລະ ຜິດກໍຄືຜິດ. ຈົ່ງຢ່າສັບສົນວ່າ ດໍາແມ່ນຂາວ. ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕໍ່ສູ້ກັບຊາຕານ ແລະ ຕ້ອງທໍາລາຍມັນ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມັນລຸກຂຶ້ນມາໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ. ເຈົ້າຕ້ອງເສຍສະຫຼະທຸກສິ່ງເພື່ອປົກປ້ອງການເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ເຮົາ. ສິ່ງນີ້ຈະເປັນເປົ້າໝາຍຂອງການກະທໍາຂອງເຈົ້າ ແລະ ຈົ່ງຢ່າລືມສິ່ງນີ້” (ພຣະທຳ, ເຫຼັ້ມທີ 1. ການປາກົດຕົວ ແລະ ພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະຄຳຂອງພຣະຄຣິດໃນຕົ້ນເດີມ, ບົດທີ 41). ຜ່ານພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າ, ຂ້ອຍເລີ່ມເຂົ້າໃຈດີວ່າຄົນດີທີ່ແທ້ຈິງບໍ່ໄດ້ຮັກສາຄວາມກົມກຽວກັນທີ່ສົມບູນກັບຄົນອື່ນ ແລະ ບໍ່ເວົ້າຫຍັງເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນໃດໜຶ່ງບໍ່ພໍໃຈ. ກົງກັນຂ້າມ, ຄົນດີມີຄວາມຊື່ສັດ ແລະ ຊື່ກົງ, ແຍກແຍະຄວາມຮັກຈາກຄວາມກຽດຊັງໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ ແລະ ສາມາດປະຖິ້ມຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວຂອງພວກເຂົາເອງ ເມື່ອຜົນປະໂຫຍດໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າເຂົ້າມາກ່ຽວຂ້ອງ. ພວກເຂົາຍຶດຫຼັກການແຫ່ງຄວາມຈິງ, ພວກເຂົາບໍ່ຢ້ານທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນບໍ່ພໍໃຈ ແລະ ພວກເຂົາປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ. ມີພຽງຄົນປະເພດນັ້ນເທົ່ານັ້ນຈຶ່ງເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຍຸຕິທໍາ, ເປັນຄົນທີ່ສາມາດໄດ້ຮັບຄໍາສັນລະເສີນຂອງພຣະເຈົ້າ. ຫຼັງຈາກທີ່ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈຄວາມຕ້ອງການຂອງພຣະເຈົ້າ, ຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ອະທິຖານ ແລະ ຕັດສິນໃຈວ່າ ນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາ, ຂ້ອຍຈະປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ; ຂ້ອຍຈະກ່າວລາຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈເຊິ່ງເປັນຄົນເດີມໃນຕົວຂ້ອຍ ແລະ ສ້າງຕົນເອງຂຶ້ນໃໝ່.

ຕໍ່ມາ ບັນດາຜູ້ນໍາໄດ້ພິຈາລະນາເບິ່ງບັນຫາ ແລະ ຢືນຢັນວ່າເອື້ອຍລີຈຳເປັນຕ້ອງຖືກປົດອອກຈາກໜ້າທີ່ຂອງລາວ ແລະ ພວກເຂົາຂໍໃຫ້ຂ້ອຍໄປໂອ້ລົມກັບລາວ. ຂ້ອຍຄິດວ່າ, “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງແມ່ນຂ້ອຍ? ຖ້າລາວຄົ້ນພົບວ່າຂ້ອຍເປັນຜູ້ບອກຜູ້ນໍາກ່ຽວກັບລາວ ແລະ ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ລາວຖືກປ່ຽນແທນ, ລາວກໍ່ຈະບໍ່ພໍໃຈກັບຂ້ອຍຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ມັນຈະທໍາລາຍຄວາມສໍາພັນຂອງພວກເຮົາ”. ໃນຄວາມຄິດນີ້, ຂ້ອຍຈື່ຄວາມເສຍຫາຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດຕໍ່ວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ ໂດຍການລົ້ມເຫຼວທີ່ຈະປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ຂ້ອຍຮູ້ວ່າຂ້ອຍຕ້ອງຢຸດເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ. ການໃຫ້ຂ້ອຍແບ່ງປັນການໂອ້ລົມກັບເອື້ອຍລີເປັນການທີ່ພຣະເຈົ້າທົດສອບຂ້ອຍ, ເພື່ອເບິ່ງວ່າຂ້ອຍຈະສາມາດປະຕິບັດຄວາມຈິງ ແລະ ຈັດການເລື່ອງຕ່າງໆຕາມຫຼັກການ ຫຼື ບໍ່. ຂ້ອຍສືບຕໍ່ອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າຕະຫຼອດທີ່ເດີນທາງໄປທີ່ນັ້ນ, ໂດຍຂໍການຊີ້ນຳຈາກພຣະອົງ. ຂ້ອຍຍັງຮູ້ອີກວ່າ ຖ້າຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ໂອ້ລົມກັບເອື້ອຍລີຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບບັນຫາຂອງລາວ ແລະ ລາວບໍ່ເຂົ້າໃຈພວກມັນ, ແລ້ວສິ່ງນີ້ຈະບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍຫຍັງລາວເລີຍ, ແຕ່ທຳຮ້າຍລາວ. ໃນຄວາມຄິດນີ້, ຂ້ອຍຈຶ່ງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະບໍ່ກາຍເປັນຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈອີກ. ແລ້ວສະນັ້ນ, ຂ້ອຍຈຶ່ງໄດ້ໂອ້ລົມກັບເອື້ອຍລີ ແລະ ໄຈ້ແຍກແຍະທຳມະຊາດ ແລະ ຜົນຕາມມາຂອງຄວາມບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ຂອງລາວໃນໜ້າທີ່ຂອງລາວ ແລະ ຂ້ອຍໄດ້ເປີດເຜີຍພຶດຕິກຳທັງໝົດຂອງລາວເຊິ່ງໄດ້ຂັດຂວາງວຽກງານໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ. ເມື່ອລາວໄດ້ຍິນທຸກສິ່ງນີ້, ລາວກໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະຍອມອ່ອນນ້ອມ ແລະ ໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບຕົນເອງ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນຫຼາຍ ແລະ ສະຫງົບລົງຫຼັງຈາກທີ່ປະຕິບັດຄວາມຈິງ.

ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈັດອີກສະຖານະການເພື່ອທົດສອບຂ້ອຍຫຼັງຈາກນັ້ນ. ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ຮູ້ຈັກນ້ອງສາວຄົນໜຶ່ງເປັນເວລາຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງ, ຂ້ອຍຮູ້ວ່າລາວມີອຸປະນິໄສທີ່ອວດດີ ແລະ ລັງເລທີ່ຈະຍອມຮັບຄໍາແນະນໍາຂອງເອື້ອຍນ້ອງຄົນອື່ນ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຈໍານວນໜຶ່ງຮູ້ສຶກອຶດອັດໂດຍລາວ. ຂ້ອຍ ແລະ ເອື້ອຍຫຼິວ ເຊິ່ງເປັນເອື້ອຍອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ເຮັດວຽກກັບຂ້ອຍ ໄດ້ໄປແບ່ງປັນການໂອ້ລົມກັບລາວ ແລະ ເປີດໂປງວິທີທີ່ລາວປະພຶດ, ແຕ່ລາວຈະບໍ່ຍອມຮັບມັນ. ລາວເຖິງກັບຖຽງກ່ຽວກັບກໍລະນີຂອງລາວ ແລະ ເຮັດໜ້າບໍ່ພໍໃຈ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກອົດກັ້ນໜ້ອຍໜຶ່ງໂດຍສິ່ງນີ້ ໂດຍຄິດວ່າລາວຕ້ອງມີຄວາມຄິດເຫັນທີ່ບໍ່ດີຕໍ່ຂ້ອຍ. ຂ້ອຍຈະສາມາດຜະເຊີນໜ້າກັບລາວໄດ້ແນວໃດຫຼັງຈາກນັ້ນ? ໃນທັນໃດນັ້ນກໍ່ເກີດບາງສິ່ງຂຶ້ນ, ສະນັ້ນ ພວກເຮົາຈຳເປັນຈາກໄປ. ເມື່ອເດີນທາງກັບ, ຂ້ອຍກໍາລັງຄິດກ່ຽວກັບວ່ານ້ອງສາວຄົນນີ້ຫົວດື້ ແລະ ລາວພົບວ່າມັນຍາກທີ່ຈະຍອມຮັບຄວາມຈິງ. ຖ້າບໍ່ມີການໂອ້ລົມທີ່ເໝາະສົມ, ຄວາມສຳພັນຂອງພວກເຮົາຈະກາຍເປັນຄວາມອຶດອັດຢ່າງແນ່ນອນ. ຂ້ອຍຄິດວ່າ ຄັ້ງຕໍ່ໄປ ຂ້ອຍຈະໃຫ້ຄູ່ຮ່ວມງານຂອງຂ້ອຍໂອ້ລົມກັບລາວ. ຂ້ອຍເຫັນລາວອີກຄັ້ງສອງສາມມື້ຕໍ່ມາ ແລະ ລາວເປັນມິດກັບຂ້ອຍຢ່າງສົມບູນ. ຂ້ອຍຮູ້ວ່າພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາຂອງລາວແທ້ໆຜ່ານການໂອ້ລົມກັນຄັ້ງກ່ອນ, ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງໂອ້ລົມກັບລາວອີກຄັ້ງ ແລະ ຖ້າລາວຍັງປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມຮັບຄວາມຈິງ, ລາວຈະຕ້ອງຖືກເປີດໂປງ ແລະ ຖືກຈັດການ. ແຕ່ເມື່ອລາວເອົາຕັ່ງນັ່ງມາໃຫ້ຂ້ອຍ ແລະ ຖາມກ່ຽວກັບສຸຂະພາບຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າປາກຂອງຂ້ອຍຖືກປິດແໜ້ນ. ຂ້ອຍຢາກເວົ້າບາງສິ່ງໃນການໂອ້ລົມ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເປີດປາກໄດ້ແທ້ໆ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າໃນຊ່ວງເວລາທີ່ຂ້ອຍເປີດໃຈໃນການໂອ້ລົມ, ມັນຈະພຽງແຕ່ຈະທໍາລາຍຄວາມສໍາພັນຂອງພວກເຮົາ ແລະ ທໍາລາຍບັນຍາກາດທີ່ເປັນມິດນັ້ນ. ຖ້າລາວມີທ່າທີດຽວກັນຄືກັບແຕ່ກ່ອນ ແລະ ບໍ່ຍອມຮັບຄວາມຈິງ, ຂ້ອຍຈະຢູ່ໃນຕໍາແໜ໋ງທີ່ອຶດອັດໃຈແທ້ໆ. ຂ້ອຍຄິດວ່າຂ້ອຍສາມາດເລືອກຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍຢ່າງສະຫຼາດ, ຫຼີກເວັ້ນຈາກການໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ຮຸນແຮງ ແລະ ໃຊ້ສະຕິປັນຍາໜ້ອຍໜຶ່ງ. ໃນເວລານັ້ນເອງ, ຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ວ່າຂ້ອຍມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈອີກຄັ້ງ ແລະ ປົກປ້ອງຄວາມສໍາພັນລະຫວ່າງບຸກຄົນຂອງຂ້ອຍ. ຂ້ອຍຈຶ່ງອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າຢ່າງໄວ ແລະ ຂໍກຳລັງຈາກພຣະອົງ. ຂ້ອຍຄິດເຖິງຂໍ້ຄວາມນີ້ໃນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າອົງຊົງລິດທານຸພາບສູງສຸດ ຫຼັງຈາກການອະທິຖານຂອງຂ້ອຍ: “ເຈົ້າບໍ່ເຄີຍສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ ແຮງໄກທີ່ເຈົ້າຈະປະຕິບັດຄວາມຈິງ, ເຈົ້າພຽງແຕ່ກໍ່ສືບຕໍ່ອະທິຖານ, ສ້າງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າ, ສ້າງຄວາມເດັດດ່ຽວ ແລະ ກ່າວຄຳສາບານ. ແລ້ວມີຫຍັງອອກມາຈາກທຸກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແດ່? ເຈົ້າກໍ່ຍັງເປັນຄົນທີ່ເຫັນດີກັບທຸກຢ່າງ; ເຈົ້າບໍ່ເຮັດໃຫ້ຄົນໃດໜຶ່ງໃຈຮ້າຍ ຫຼື ເຈົ້າບໍ່ເຮັດຜິດຕໍ່ຄົນໃດໜຶ່ງ. ຖ້າເລື່ອງໃດໜຶ່ງບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບເຈົ້າ,ເຈົ້າກໍ່ຈະຢູ່ຫ່າງຈາກມັນ: ‘ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ເວົ້າຫຍັງກ່ຽວກັບສິ່ງຕ່າງໆທີ່ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຂ້ານ້ອຍ ແລະ ສິ່ງນີ້ຈະເປັນໄປໂດຍບໍ່ມີຂໍ້ຍົກເວັ້ນ. ຖ້າສິ່ງໃດໜຶ່ງສາມາດສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ຜົນປະໂຫຍດຂອງຂ້ານ້ອຍເອງ, ຄວາມພາກພູມໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ ຫຼື ການເຄົາລົບນັບຖືຕົນເອງຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍກໍ່ຈະບໍ່ໃສ່ໃຈມັນ ແລະ ຈະຮັບມືກັບມັນທັງໝົດຢ່າງລະມັດລະວັງ; ຂ້ານ້ອຍຕ້ອງບໍ່ດຳເນີນການຢ່າງໃຈຮ້ອນ. ເລັບມືທີ່ເດອອກຈະຖືກຕໍາກ່ອນ ແລະ ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ໂງຂະໜາດນັ້ນ!’ ເຈົ້າຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງອຸປະນິໄສແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ເລ່ຫຼ່ຽມ, ຄວາມແຂງກະດ້າງ ແລະ ການກຽດຊັງຄວາມຈິງທີ່ເສື່ອມຊາມຂອງເຈົ້າແທ້ໆ. ພວກມັນເຮັດໃຫ້ເຈົ້າອິດເມື່ອຍ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າລຳບາກທີ່ຈະແບກຮັບ, ລຳບາກກວ່າແມ່ນແຕ່ບ້ວງສີທອງທີ່ຫງໍຄົງສວມໃສ່. ການຢູ່ພາຍໃຕ້ອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມເປັນສິ່ງທີ່ອິດເມື່ອຍ ແລະ ເຈັບປວດຫຼາຍ! ພວກເຈົ້າຈະວ່າແນວໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້: ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ, ມັນງ່າຍບໍທີ່ຈະປະຖິ້ມອຸປະນິໄສຂອງພວກເຈົ້າ? ບັນຫານີ້ສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ບໍ? ເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ ແລະ ສັບສົນໃນຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຈົ້າ, ການຮັບຟັງຄຳເທດສະໜາບໍ່ວ່າຈະເທົ່າໃດປີກໍ່ຕາມແມ່ນຈະບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງ ແລະ ຖ້າເຈົ້າສືບຕໍ່ເຊື່ອຕໍ່ໄປຈົນເຖິງທີ່ສຸດ ແລ້ວສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດກໍ່ຄືເຈົ້າຈະກາຍເປັນຄົນຫຼອກລວງສາສະໜາ ແລະ ພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ນັ້ນຈະເປັນຈຸດຈົບຂອງສິ່ງນັ້ນ. ຖ້າເຈົ້າຮ້າຍແຮງກວ່ານີ້, ແລ້ວອາດເກີດເຫດການທີ່ເຈົ້າຕົກຢູ່ພາຍໃຕ້ການລໍ້ລວງ ແລະ ເຈົ້າຈະສູນເສຍໜ້າທີ່ຂອງເຈົ້າ ແລະ ທໍລະຍົດພຣະເຈົ້າ. ເຈົ້າຈະຖືກທຳລາຍ. ເຈົ້າຈະຢູ່ຂອບໜ້າຜາຢູ່ສະເໝີ! ໃນກໍລະນີນີ້, ໃນຕອນນີ້, ບໍ່ມີຫຍັງສໍາຄັນກວ່າການສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ. ບໍ່ມີຫຍັງດີໄປກວ່າການໄດ້ຮັບຄວາມຈິງ” (ພຣະທຳ, ເຫຼັ້ມທີ 3. ບົດບັນທຶກການສົນທະນາຂອງພຣະຄຣິດແຫ່ງຍຸກສຸດທ້າຍ. ມີພຽງແຕ່ຄົນທີ່ຍອມຕໍ່ພຣະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງເທົ່ານັ້ນຈຶ່ງມີຫົວໃຈທີ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ). ພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍຄວາມຈິງຂອງການທີ່ຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈຢ່າງສົມບູນ. ເມື່ອຂ້ອຍເຫັນນ້ອງສາວຄົນນັ້ນຂ້ອນຂ້າງຫົວດືື້ ແລະ ພົບວ່າມັນຍາກທີ່ຈະຍອມຮັບຄວາມຈິງ, ຂ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເປົ່າແປວໄຟ ຫຼື ລົ້ມເຫຼວໃນຄວາມພະຍາຍາມ, ພຽງແຕ່ຕ້ອງການກ້າວຜ່ານບັນຫາຢ່າງລະມັດລະວັງ. ຂ້ອຍເຖິງກັບຕ້ອງການໃຫ້ຄົນອື່ນໂອ້ລົມກັບລາວ ພຽງແຕ່ເພື່ອປົກປ້ອງຄວາມສໍາພັນຂອງຂ້ອຍກັບລາວ. ຂ້ອຍຍັງເປັນຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນພໍໃຈ! ຂ້ອຍຄິດກ່ຽວກັບຄວາມເສຍຫາຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດຕໍ່ເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າກ່ອນໜ້ານັ້ນ ເພາະຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຄວາມຈິງ. ຂ້ອຍພາດໂອກາດຂອງຂ້ອຍທີ່ຈະປະຕິບັດຄວາມຈິງໃນເວລານັ້ນ ແລະ ຄັ້ງນີ້ ຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ວ່າຂ້ອຍບໍ່ສາມາດປ່ອຍໃຫ້ມີຄວາມເສຍໃຈ. ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະຮູ້ຕົວ, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຖິງກຳລັງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່: ການປະຕິບັດຄວາມຈິງເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ສຸດ ແລະ ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດລົ້ມເຫຼວອີກ. ຂ້ອຍໄດ້ຮວບຮວມຄວາມກ້າຫານຂອງຂ້ອຍ ແລະ ໂອ້ລົມກັບເອື້ອຍຄົນນີ້, ໂດຍເປີດໂປງສິ່ງທີ່ລາວກຳລັງເຮັດ ແລະ ທຳມະຊາດຂອງການກະທຳຂອງລາວ. ລາວຮັບຟັງຂ້ອຍ ແລະ ຍອມຮັບມັນ ແລະ ເຕັມໃຈທີ່ຈະກັບໃຈ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກທີ່ບໍ່ສາມາດອະທິບາຍໄດ້ໃນຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ. ໃນທີ່ສຸດ ຂ້ອຍກໍ່ສາມາດປະຕິບັດຄວາມຈິງບາງຢ່າງໄດ້ ແລະ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຖິງສັນຕິສຸກ ແລະ ຄວາມປິຕິຍິນດີໃນຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍ. ສິ່ງນັ້ນຮູ້ສຶກຄືກັບວິທີທີ່ຖືກຕ້ອງໃນການດຳລົງຊີວິດ, ຄືກັບວ່າຂ້ອຍມີລັກສະນະຂອງມະນຸດ.

ເມື່ອຄິດຫວນຄືນຫາຫຼາຍສິ່ງເລັກນ້ອຍທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດເພື່ອປະຕິບັດພາລະກິດໃນຕົວຂ້ອຍ, ຂ້ອຍສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າການພິພາກສາ ແລະ ການຂ້ຽນຕີຂອງພຣະເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ຈໍາເປັນແທ້ໆ ເພື່ອປ່ຽນແປງອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມຂອງຂ້ອຍ. ຖ້າພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຈັດສະຖານະການຂຶ້ນຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງເລົ່າເພື່ອເປີດໂປງຂ້ອຍ ແລະ ຖ້າມັນບໍ່ແມ່ນຍ້ອນການພິພາກສາ ແລະ ການເປີດເຜີຍກ່ຽວກັບພຣະທຳຂອງພຣະອົງ, ຂ້ອຍຈະບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນປະເພດໃດແທ້ໆ. ຂ້ອຍຈະບໍ່ຮູ້ເລີຍເຖິງຄວາມຈິງທີ່ເປັນຕາສັງເວດກ່ຽວກັບວ່າຂ້ອຍກຳລັງດຳລົງຊີວິດຕາມພິດຂອງຊາຕານແນວໃດ. ຂ້ອຍເລີ່ມເຂົ້າໃຈວ່າຄວາມລອດພົ້ນຕົວຈິງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ການປ່ຽນແປງມະນຸດຊາດເປັນແນວໃດ ແລະ ພວກມັນໄດ້ມາຍາກສໍ່າໃດ! ຄວາມສາມາດຂອງຂ້ອຍໃນການປະຕິບັດຄວາມຈິງບາງຢ່າງ ແລະ ດໍາລົງຊີວິດຕາມລັກສະນະບາງຢ່າງຂອງມະນຸດໃນມື້ນີ້ແມ່ນລ້ວນແລ້ວແຕ່ຍ້ອນການພິພາກສາ ແລະ ການຂ້ຽນຕີຂອງພຣະເຈົ້າ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຂອບໃຈຫຼາຍສໍາລັບຄວາມລອດພົ້ນຂອງພຣະເຈົ້າສຳລັບຂ້ອຍ!