ໃນລັກສະນະທີ່ພຣະເຈົ້າຈັດແຈງສະພາບການພື້ນຖານຫ້າຢ່າງນີ້ສຳລັບຄວາມຢູ່ລອດຂອງມະນຸດ, ເຈົ້າສາມາດເຫັນເຖິງວິທີທີ່ພຣະອົງສະໜອງໃຫ້ແກ່ມະນຸດຊາດບໍ? (ສາມາດເຫັນ.) ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ພຣະເຈົ້າເປັນພຣະຜູ້ສ້າງຂອງສະພາບການທັງໝົດທີ່ເປັນພື້ນຖານທີ່ສຸດສຳລັບຄວາມຢູ່ລອດຂອງມະນຸດ ແລະ ພຣະເຈົ້າຍັງຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຄວບຄຸມສິ່ງເຫຼົ່ານີ້; ແມ່ນແຕ່ໃນຕອນນີ້ ຫຼັງຈາກຫຼາຍພັນປີແຫ່ງການເປັນຢູ່ຂອງມະນຸດ, ພຣະເຈົ້າກໍຍັງສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງສະພາບແວດລ້ອມການດຳລົງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ໃຫ້ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ດີທີ່ສຸດ ແລະ ເໝາະສົມທີ່ສຸດໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ເພື່ອວ່າຊີວິດຂອງພວກເຂົາຈະສາມາດຖືກຮັກສາດ້ວຍວິທີທີ່ປົກກະຕິ. ສະຖານະການດັ່ງກ່າວສາມາດຖືກຮັກສາໄດ້ອີກດົນສໍ່າໃດ? ເວົ້າອີກຢ່າງກໍຄື ພຣະເຈົ້າຈະສືບຕໍ່ສະໜອງສະພາບແວດລ້ອມດັ່ງກ່າວໄດ້ດົນສໍ່າໃດ? ມັນຈະຢູ່ຈົນກວ່າພຣະເຈົ້າຈະສຳເລັດພາລະກິດການຄຸ້ມຄອງຂອງພຣະອົງຢ່າງສົມບູນ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າຈະປ່ຽນແປງສະພາບແວດລ້ອມການດຳລົງຊີວິດຂອງມະນຸດຊາດ. ອາດຈະເປັນໄປໄດ້ວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ດ້ວຍວິທີການເດີມ ຫຼື ອາດແມ່ນດ້ວຍວິທີການທີ່ແຕກຕ່າງ ແຕ່ສິ່ງທີ່ຜູ້ຄົນຕ້ອງຮູ້ໃນຕອນນີ້ກໍຄື ພຣະເຈົ້າສະໜອງໃຫ້ແກ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງມະນຸດຊາດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ; ຄຸ້ມຄອງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ມະນຸດຊາດດຳລົງຊີວິດ; ແລະ ສະຫງວນ, ປົກປ້ອງ ແລະ ຮັກສາສະພາບແວດລ້ອມນັ້ນ. ດ້ວຍສະພາບແວດລ້ອມດັ່ງກ່າວ, ຜູ້ຄົນທີ່ຖືກເລືອກຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນສາມາດດຳລົງຊີວິດໃນລັກສະນະທີ່ເປັນປົກກະຕິ ແລະ ຍອມຮັບເອົາຄວາມລອດພົ້ນ ແລະ ການຂ້ຽນຕີ ແລະ ການພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້າ. ທຸກສິ່ງສືບຕໍ່ເອົາຕົວລອດ ຍ້ອນອຳນາດສູງສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດຊາດທັງປວງສືບຕໍ່ຂັບເຄື່ອນໄປຂ້າງໜ້າ ຍ້ອນການສະໜອງດັ່ງກ່າວຈາກພຣະເຈົ້າ.

ສ່ວນສຸດທ້າຍນີ້ຂອງການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາໄດ້ນໍາຄວາມຄິດໃໝ່ໆມາເຖິງພວກເຈົ້າບໍ? ບັດນີ້ ພວກເຈົ້າຮູ້ຈັກເຖິງຄວາມແຕກຕ່າງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດຊາດບໍ? ໃນທີ່ສຸດແລ້ວ ຜູ້ໃດເປັນເຈົ້ານາຍຂອງສິ່ງທັງປວງ? ແມ່ນມະນຸດບໍ? (ບໍ່ແມ່ນ.) ແລ້ວການປະຕິບັດຕໍ່ການເນລະມິດສ້າງທັງປວງລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດແມ່ນມີຫຍັງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ? (ພຣະເຈົ້າປົກຄອງ ແລະ ຈັດແຈງສິ່ງທັງປວງ ໃນຂະນະທີ່ມະນຸດໄດ້ຮັບສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ.) ພວກເຈົ້າເຫັນດີກັບສິ່ງນີ້ບໍ? ຄວາມແຕກຕ່າງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດຊາດກໍຄື ພຣະເຈົ້າປົກຄອງ ແລະ ສະໜອງໃຫ້ແກ່ການເນລະມິດສ້າງທັງປວງ. ພຣະອົງເປັນຕົ້ນກຳເນີດຂອງຊີວິດຂອງທຸກສິ່ງ ແລະ ໃນຂະນະທີ່ພຣະເຈົ້າສະໜອງໃຫ້ແກ່ການເນລະມິດສ້າງທັງປວງ, ມະນຸດຊາດກໍມີຄວາມສຸກກັບມັນ. ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ມະນຸດມີຄວາມສຸກກັບສິ່ງທັງປວງຂອງການເນລະມິດສ້າງ ເມື່ອເຂົາຍອມຮັບຊີວິດທີ່ພຣະເຈົ້າປະທານໃຫ້ແກ່ສິ່ງທັງປວງ. ພຣະເຈົ້າເປັນເຈົ້ານາຍ ແລະ ມະນຸດຊາດເພີດເພີນກັບໝາກໄມ້ຂອງການເນລະມິດສ້າງສິ່ງທັງປວງຂອງພຣະເຈົ້າ. ແລ້ວຈາກທັດສະນະຂອງສິ່ງທັງປວງຂອງການເນລະມິດສ້າງຂອງພຣະເຈົ້າ, ແມ່ນຫຍັງຄືຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດຊາດ? ພຣະເຈົ້າສາມາດເຫັນຢ່າງຊັດເຈນເຖິງກົດເກນຂອງວິທີທີ່ສິ່ງທັງປວງເຕີບໃຫຍ່ ແລະ ພຣະອົງຄວບຄຸມ ແລະ ມີອຳນາດເໜືອກົດເກນເຫຼົ່ານີ້. ນັ້ນກໍຄື ສິ່ງທັງປວງແມ່ນຢູ່ພາຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພາຍໃນຂອບເຂດການພິຈາລະນາຢ່າງຖີ່ຖ້ວນຂອງພຣະອົງ. ມະນຸດຊາດສາມາດເຫັນສິ່ງທັງປວງໄດ້ບໍ? ສິ່ງທີ່ມະນຸດຊາດສາມາດເຫັນໄດ້ກໍຈຳກັດແຕ່ໃນສິ່ງທີ່ຢູ່ຕໍ່ໜ້າພວກເຂົາໂດຍກົງ. ຖ້າເຈົ້າປີນພູເຂົາ, ແລ້ວສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຫັນກໍເປັນພຽງພູເຂົານັ້ນ. ເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຫັນເຖິງສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນອີກດ້ານຂອງພູເຂົາ. ຖ້າເຈົ້າໄປຝັ່ງທະເລ ແລ້ວສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຫັນກໍເປັນພຽງດ້ານໜຶ່ງຂອງມະຫາສະໝຸດ ແລະ ເຈົ້າບໍ່ສາມາດຮູ້ໄດ້ວ່າອີກດ້ານໜຶ່ງຂອງມະຫາສະໝຸດເປັນແນວໃດ. ຖ້າເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນປ່າ, ເຈົ້າກໍສາມາດເຫັນພືດພັນຕໍ່ໜ້າເຈົ້າ ແລະ ອ້ອມຂ້າງເຈົ້າ, ແຕ່ເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າແມ່ນຫຍັງຢູ່ເບື້ອງໜ້າ. ມະນຸດບໍ່ສາມາດເຫັນສະຖານທີ່ຕ່າງໆທີ່ສູງກວ່າ, ໄກກວ່າ ແລະ ເລິກກວ່າ. ສິ່ງດຽວທີ່ພວກເຂົາສາມາດເຫັນເປັນພຽງສິ່ງທີ່ຢູ່ຕໍ່ໜ້າພວກເຂົາໂດຍກົງ ທີ່ຢູ່ພາຍໃນຂອບເຂດສາຍຕາຂອງພວກເຂົາ. ເຖິງວ່າມະນຸດຈະຮູ້ຈັກກົດເກນທີ່ສັ່ງການສີ່ລະດູການຂອງປີ ຫຼື ກົດເກນກ່ຽວກັບການເຕີບໃຫຍ່ຂອງສິ່ງທັງປວງ, ພວກເຂົາກໍຍັງບໍ່ສາມາດຄຸ້ມຄອງ ຫຼື ສັ່ງການສິ່ງທັງປວງໄດ້. ແຕ່ວິທີທີ່ພຣະເຈົ້າເຫັນສິ່ງທັງປວງຂອງການເນລະມິດສ້າງແມ່ນສໍ່າກັບການທີ່ພຣະອົງເຫັນເຄື່ອງຈັກທີ່ພຣະອົງໄດ້ສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍຕົວພຣະອົງເອງ. ພຣະອົງຄຸ້ນເຄີຍກັບທຸກສ່ວນປະກອບ ແລະ ທຸກການເຊື່ອມໂຍງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ແມ່ນຫຍັງຄືຫຼັກການຂອງພວກມັນ, ແມ່ນຫຍັງຄືແບບແຜນຂອງພວກມັນ ແລະ ແມ່ນຫຍັງຄືຈຸດປະສົງຂອງພວກມັນ, ພຣະເຈົ້າຮູ້ທຸກສິ່ງນີ້ດ້ວຍຄວາມຊັດເຈນລະດັບສູງສຸດ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍເປັນພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດກໍເປັນມະນຸດ! ເຖິງວ່າມະນຸດອາດລົງເລິກໃນການຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບວິທະຍາສາດຂອງເຂົາ ແລະ ກົດເກນຕ່າງໆທີ່ປົກຄອງສິ່ງທັງປວງ, ການຄົ້ນຄວ້ານັ້ນກໍຈຳກັດແຕ່ໃນຂອບເຂດ ໃນຂະນະທີ່ພຣະເຈົ້າຄວບຄຸມທຸກສິ່ງ. ສຳລັບມະນຸດແລ້ວ ການຄວບຄຸມຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນບໍ່ມີຂອບເຂດ. ມະນຸດສາມາດໃຊ້ຊົ່ວຊີວິດຂອງເຂົາໃນການຄົ້ນຄວ້າການກະທຳເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ໂດຍບໍ່ບັນລຸຜົນຢ່າງແທ້ຈິງເລີຍ. ນີ້ຄືເຫດຜົນວ່າ ຖ້າເຈົ້າໃຊ້ພຽງຄວາມຮູ້ ແລະ ສິ່ງທີ່ເຈົ້າຮຽນຮູ້ເພື່ອສຶກສາກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ, ເຈົ້າກໍຈະບໍ່ສາມາດຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ ຫຼື ເຂົ້າໃຈພຣະອົງຈັກເທື່ອ. ແຕ່ຖ້າເຈົ້າເລືອກວິທີໃນການສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ ແລະ ສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫຼຽວເບິ່ງພຣະເຈົ້າຈາກທັດສະນະຂອງການມາຮູ້ຈັກພຣະອົງ ແລ້ວມື້ໜຶ່ງ ເຈົ້າກໍຈະຮັບຮູ້ວ່າການກະທຳ ແລະ ສະຕິປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ທຸກຫົນທຸກແຫ່ງ ແລະ ເຈົ້າຈະຮູ້ຈັກວ່າເປັນຫຍັງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າເຈົ້ານາຍຂອງສິ່ງທັງປວງ ແລະ ຕົ້ນກຳເນີດຂອງຊີວິດສຳລັບສິ່ງທັງປວງ. ຍິ່ງເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈດັ່ງກ່າວຫຼາຍສໍ່າໃດ, ເຈົ້າກໍຍິ່ງຈະເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າເຈົ້ານາຍຂອງສິ່ງທັງປວງ. ສິ່ງທັງປວງ ແລະ ທຸກສິ່ງ ລວມເຖິງຕົວເຈົ້າ ແມ່ນໄດ້ຮັບກະແສການສະໜອງຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເລື້ອຍໆ. ເຈົ້າຈະຍັງສາມາດຮູ້ສຶກໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນວ່າ ໃນໂລກນີ້ ແລະ ທ່າມກາງມະນຸດຊາດນີ້ ບໍ່ມີຜູ້ໃດນອກຈາກພຣະເຈົ້າ ທີ່ຈະສາມາດມີຄວາມສາມາດ ແລະ ແກ່ນແທ້ທີ່ພຣະອົງປົກຄອງ, ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຮັກສາການເປັນຢູ່ຂອງສິ່ງທັງປວງ. ເມື່ອເຈົ້າມີຄວາມເຂົ້າໃຈແບບນີ້, ເຈົ້າກໍຈະຮັບຮູ້ຢ່າງແທ້ຈິງວ່າພຣະເຈົ້າເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ. ເມື່ອເຈົ້າໄປເຖິງຈຸດນີ້, ເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຍອມຮັບພຣະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ ຍອມໃຫ້ພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ແລະ ເປັນເຈົ້ານາຍຂອງເຈົ້າ. ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈດັ່ງກ່າວ ແລະ ຊີວິດຂອງເຈົ້າໄດ້ໄປເຖິງຈຸດດັ່ງກ່າວ, ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຈະບໍ່ທົດສອບເຈົ້າ ແລະ ພິພາກສາເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ ຫຼື ພຣະອົງຈະບໍ່ຮຽກຮ້ອງຈາກເຈົ້າ ເພາະເຈົ້າຈະເຂົ້າໃຈພຣະອົງ, ຈະຮູ້ຈັກຫົວໃຈຂອງພຣະອົງ ແລະ ຈະຍອມຮັບພຣະເຈົ້າໃນຫົວໃຈຂອງເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ. ນີ້ຄືເຫດຜົນທີ່ສຳຄັນທີ່ຈະສົນທະນາໃນຫົວຂໍ້ເຫຼົ່ານີ້ທີ່ກ່ຽວກັບການມີອຳນາດ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງສິ່ງທັງປວງຂອງພຣະເຈົ້າ. ການເຮັດແບບນັ້ນກໍແມ່ນເພື່ອມອບຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈໃຫ້ແກ່ຜູ້ຄົນຫຼາຍຂຶ້ນ, ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຈັກ ແລະ ເຂົ້າໃຈການກະທຳຂອງພຣະເຈົ້າໃນວິທີທີ່ເປັນຈິງຫຼາຍຂຶ້ນ.

(ພຣະທຳ, ເຫຼັ້ມທີ 2. ກ່ຽວກັບການຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າເອງ, ທີ່ເປັນເອກະລັກ VIII).